Zien en gezien worden

Zien en gezien worden

Zien en gezien worden!

“Ik zeg hem altijd gedag en kijk hem aan, als ik hem tijdens het uitlaten van mijn hond tegenkom”, vertelde ze me laatst. “Iederéén wil toch minstens één keer per dag gezien worden door iemand?” Ze doelde op iemand in haar wijk die iedereen kent, maar nooit groet. “Elk mens is het waard om gezíen te worden, ook als je er soms wat verwaarloosd uitziet!”, vervolgde ze haar verhaal.

Zien en gezien worden als patiënt, cliënt, scholier, student, collega, als…..mèns!

Nèt afgestudeerd en sinds 1 dag een deeltijdbaan op de Mytylschool. Ik verdiepte me die tweede ochtend in een dossier en de eerste kinderen uit het taxibusje druppelden al binnen in de klas. Eén kleuter was door haar ouders gebracht want het was haar eerste schooldag! De psycholoog zou ze even rondleiden en vroeg terloops iets aan het meisje. Ze was op dat moment bezig de poppenhoek te verkennen en hoorde hem niet. “Alvast een klantje voor jou, want ik dénk dat ze niet zo goed hoort!” Pàts, wat een snelle diagnose, ook lèkker voor die ouders! Zág hij dan niet dat ze zó opging in al die indrukken van haar nieuwe omgeving?

Gezíen worden en waar dat toe leidt

Gezien worden kan deuren voor je openen! Wederom op de Mytylschool een paar maanden later: Er werd een jongen overgeplaatst van het Speciaal Onderwijs voor kinderen met een spraak-, taal- en gehoorprobleem naar de Mytylschool. “Hij had wel een gehoorprobleem en een flinke taalachterstand, maar misschien zat hij daar met zijn motorische handicap misschien niet op zijn plaats”, stond o.a. in het begeleidend rapport .

Logopedie is ook naar de persoon áchter de diagnose kijken

In hun teambespreking had een oud-studiegenoot van mij hem besproken. Ze zág dat hij zich daar onveilig voelde met zijn afwijkende motoriek. Hij speelde niet mee op de speelplaats en had weinig vriendjes. Zijn spraak- en taalontwikkeling leek maar niet vooruit te gaan. Eenmaal op de Mytylschool viel die motorische handicap weg tussen alle andere kinderen met hun handicap en kennelijk was zijn gehoor voor hem een minder groot obstakel. In een mum van tijd was hij gewend, voelde zich veilig, had vriendjes en veranderde in een blij en spontaan kind. Zijn spraak- en taalontwikkeling was snel op leeftijdsniveau.

Is het niet eenzaam als je anders bent?

Lijkt me niet echt fijn als je kind hoogbegaafd is. Kan me herinneren dat deze kinderen vaak eenzaam zijn”. Een oprecht bedoelde reactie n.a.v. een blog over dyslexie en een hoog IQ. Voor het “etiket” hoogbegaafd kun je denk ik ook dyslexie, slechthorend, autisme of wat dan ook invullen. Zolang men je ziet met dát wat jóu zo uniek maakt en daar een onderwijs of therapieplan op aanpast, word je gezíen. Eenzaam? Waarom? Iedereen is toch op zijn of haar eigen manier “uniek”? Gezien, geaccepteerd en gerespecteerd? Ja!

Volgende week start de zomervakantierubriek boeken en (voor)lezen met een kijkje achter de schermen van mijn vrijwilligerswerk bij Dedicon.

Wil je meer blogs over dit onderwerp? https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/horen-en-gehoord-worden/

2 Replies to “Zien en gezien worden”

Comments are closed.