Logopedische hulp en Dutch Lesson Veldhoven

Spraakafzien is veel méér dan liplezen. Het is net als een hoortoestel niet zaligmakend. Het gaat om de versterkende combinatie van een goed aangepast hoortoestel en de training spraakafzien.  Zó krijg je een ‘optelsom’ van 1+1= 3! Je leert technieken, krijgt allerlei praktische tips. Je goed horende omgeving heeft hierin een belangrijke taak en wordt erbij betrokken!

Over mij

Ik ben opgeleid als logopedist, docent-logopedie en heb
zowel gewerkt met kinderen vanaf 2 jaar als met volwassenen
tot 80+, patiënten en studenten.
Mijn werkervaring heb ik opgedaan als:

• logopedist in het speciaal onderwijs (mytylschool)
• docent stem en uitspraak HBO- Opleiding Logopedie
• praktijkbegeleiding van studenten logopedie
• praktijkhouder/logopedist in mijn logopediepraktijk
• NT2-trainer bij Dutch Lesson Veldhoven

 

Blog

Boekbeoordeling uitgever over Dyslexie en onderwijs

Boekbeoordeling uitgever over Dyslexie en onderwijs

Boekbeoordeling van de uitgever over Dyslexie en onderwijs
Op zoek naar jouw puzzelstuk
Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen!

En zo vlak voor het verschijnen van mijn boek wordt het tijd om die fantastische boekbeoordeling van de uitgever over dyslexie en onderwijs te onthullen. Die kreeg ik al begin oktober en gaf mij vleugels! De beoordelaar las het telefonisch voor en toen werd het stil… “Ben je er nog?’ vroeg ze bezorgd. “Ja, ik ben er nog, maar… het gaat toch wel écht over mijn manuscript?” vroeg ik voor alle zekerheid.
In mijn hoofd gonsde alleen maar: beoordeling boek samengevat: een ‘verademing’!

Geen woord overdreven

“Dyslexie en onderwijs: op zoek naar jouw puzzelstuk – Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen!” las ze lachend aan de andere kant van ‘de lijn’. “Ja, het gaat over jouw boek en met in mijn gedachte de mensen met dyslexie in mijn eigen nabijheid, geen woord ervan overdreven.” Een beoordeling die ik in mijn stoutste dromen niet had verwacht.

Beoordeling boek samengevat: een ‘verademing’  voor mensen met dyslexie

De inhoud van die beoordeling?
“Wat zal jouw boek een verademing zijn voor mensen met dyslexie én voor degenen die hen daarbij ondersteunen! Je hebt daarmee meteen ook een diverse doelgroep gecreëerd; zo is jouw boek niet alleen interessant voor mensen uit jouw vakgebied, maar bijvoorbeeld ook voor mensen die in het onderwijs werken en ouders van dyslectische kinderen. Opvallend is de structuur van jouw manuscript: je hebt een heldere opbouw, een fijne manier van vragen stellen én uitleggen. Zo wordt het lezen en begrijpen van jouw boek, zeker voor de dyslectische lezer, geen extra zware taak. Daarnaast bespreek je een grote verscheidenheid aan onderwerpen waardoor er bij iedere lezer wel iets zal klikken.”

Handvatten dyslexiebenadering en praktijkvoorbeelden

“Doordat je daarnaast ook nog met praktijkvoorbeelden werkt, zet je je niet alleen neer als autoriteit op dit gebied, maar geef je de lezer ook meteen duidelijke handvatten mee waarmee zij zelf aan de slag kunnen. Kortom, een handig boek dat de lezer zal ondersteunen bij de zoektocht naar hun puzzelstukje!”

Manuscript ‘drukklaar’ maken voor de deadline

En… voor ik verder kon dromen, kwam het nuchtere vervolg: “Er moet hier en daar nog wel wat aan gesleuteld worden, zullen we meteen maar een deadline afspreken en teken je dadelijk dan ook even het contract waarin we alles vastleggen?” En dat er veel gesleuteld werd, daar kan ik nu over mee praten. Hoe vaak lees je over je eigen tekst en zie je niet dat storende foutje, wat je later meteen ziet. Een manuscript druk klaar maken is toch wel iets anders dan een blog op je website, waar ik soms later nog even een foutje wegpoets.

Promotietekst van de uitgever

Nog een paar dagen en dan verschijnt het boek. De promotietekst in de e-mail ken ik intussen ook. Alle mensen die zo lief waren hun e-mailadres hiervoor te geven, ontvangen hem op 30 december. Ook hier weer die nauwkeurigheid waar ik intussen vertrouwd mee ben geraakt, maar toch nog steeds heel bijzonder vind. “Lees je nog even de inhoud om te controleren of alles naar wens is?” Wat een fantastische afsluiting van het jaar 2022! En… dan te bedenken dat ik vorig jaar rond deze tijd hier nog helemaal niet mee bezig was!

Mijn vurige wens voor elke leerling met dyslexie is een vraaggerichte benadering

Nu maar hopen dat veel mensen dit boek bestellen en lezen. Te vaak hoor ik anno 2022 na bijna dertig jaar werkzaam als dyslexiespecialist de schrijnende verhalen van destijds. Mijn vurige wens is daarom dat dit boek inspireert om andere wegen in te slaan rond de benadering van mensen met dyslexie. Dat vooral veel ouders die zich zorgen maken over hun kind met dyslexie dit boek lezen. Hopelijk helpt dit boek hen in hun zoektocht naar de juiste hulp en daarbij te vertrouwen op hun intuïtie.

Bron van inspiratie voor de dyslexiebenadering in de onderwijswereld

Vurig hoop ik ook dat dit boek een bron van inspiratie is voor de onderwijswereld, want het kan en moet zoveel beter. Voor de PABO-opleidingen om op de boekenlijst te zetten voor hun studenten. Studenten die binnenkort als afgestudeerde docent zoveel jaren de mooie kans krijgen om leerlingen met dyslexie en/of hoogbegaafdheid anders te begeleiden. Dit geldt natuurlijk ook voor alle andere docentenopleidingen variërend van elk niveau middelbare school tot aan universiteiten toe.

Een persoonlijke vraaggerichte benadering van dyslexie

Niet vanuit een methodegerichte ‘kant-en-klare aanpak”, maar vanuit vakmanschap waarbij elke leerling de benadering krijgt waar hij of zij behoefte aan heeft. Die vraaggerichte, persoonlijke benadering!

Een aan dyslexie aangepaste school- en studietijd

Die school- en studietijd doorkomen op een manier aangepast aan de specifieke behoefte van (hoogbegaafde) leerlingen met dyslexie, zodat ook hun toekomstdroom gerealiseerd mag worden.

Meer lezen?
https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/teckel-symbool-voor-vraaggerichte-dyslexiebegeleiding/

Vraaggerichte benadering van spelling? https://www.spellingprof.nl

 

 

Read More
Teckel symbool voor vraaggerichte dyslexiebegeleiding

Teckel symbool voor vraaggerichte dyslexiebegeleiding

Het symbool

“Waarom kies je nou uitgerekend deze foto met Luna?” Ter verduidelijking: Luna is onze kleine, eigenzinnige  dwergteckel. We waren druk bezig met het zoeken van een passende foto voor de achterzijde van de cover. De puzzel illustratie had een duidelijke relatie met de titel, maar ik zocht naar een persoonlijke foto die min of meer symbool stond voor de inhoud van het boek. Een beetje ‘eigenwijs’, iets wat paste bij mijn gevoel een beetje tegen de heersende stroom in te varen. Niks aanbodgericht of kant-en-klare methodes, maar afgestemd op de persoon met de hulpvraag. Onze teckel symbool voor de vraaggerichte dyslexiebegeleiding!

Onbegrip over dyslexiebegeleiding zónder aanbod gerichte methode

Te vaak voelde ik op zijn zachtst gezegd verbazing en onbegrip omdat ik weigerde aanbodgericht via methodes te werken. Geen onbegrip bij de hulpvrager en de ouders zelf, integendeel. Die zagen dat vooral als gezíen worden met hun specifieke hulpvraag, maar vooral tijdens het overleg met de school. Het druist misschien in tegen onderwijskundige ideeën en zorgvuldig uitgekozen methodes? ‘Wat is er mis met onze methodes?’ Niets, maar stel je hebt thuis drie honden…

Drie verschillende rassen en alle drie hond

Een teckel, een herdershond en een cockerspaniël. Niet geheel toevallig gekozen rassen. Twee waren ooit mijn huisgenoot en de derde, die teckel? Onze cocker was smoorverliefd op elke teckel die hij tegenkwam en zo ontdekte ik de charme en de grappige tegendraadsheid van de teckel. En ooh, wat zijn ze als hond alle drie anders!

Eigenschappen: intelligent, beschermend, trouw 

De intelligente Mechelse herder die bij onze thuiskomst de post triomfantelijk achter het gordijn vandaan haalde, zodat die niet onopgemerkt bleef. Dierenarts waarschuwde toen we haar als pup kregen: “Geef je haar één vinger dan pakt ze je hele hand, dus heel consequent opvoeden.” Tegen dovenmansoren gezegd in een gezin met opgroeiende tieners, maar mijn moeder had de touwtjes stevig in handen. Liefdevol maar consequent voedde ze haar op en dat beloonde herder met trouwheid tot letterlijk de laatste snik! Je kon haar geen groter plezier doen dan verstopspelletjes te doen. Haar beschermingsdrift voor alle gezinsleden was berucht in de straat, maar eenmaal een bekende dan werd je gastvrij in haar roedel opgenomen en mocht je ook niet meer weg.

Eigenschappen:  eeuwig speels, druk, sloper, lief en ’n ‘beetje dom’

Cockerspaniel kwam in mijn eigen opgroeiend gezin. Een echte druktemaker, naadloos passend bij onze jonge kinderen. Een sloper in huis die juist alle post versnipperde maar vooral de liefste kindervriend die je je kon bedenken. Hij was erg snel ‘gestraft’, type ‘watje’ dus had hij een zachte opvoeding nodig. Als tegenprestatie loodste hij ons op grote wandeltochten in de Ardennen feilloos terug naar de auto.

Eigenschappen: groot ego, eigenwijs, slim, dapper, flirt met elke voorbijganger

En dan Luna… een klein uitgevallen dwergje, de enige overlever uit haar nestje. Prematuur en vechtend voor haar leven, verstoten door haar doodzieke moeder. Tussen pleegbroertje en -zusje warm gehouden en veilig ‘mee aan tafel’ bij haar lieve pleegmoeder! Nooit geweten dat zo’n klein hondje zo dapper is en zo’n groot ego kan hebben! Grote honden keft ze uit haar onmiddellijke nabijheid en ze vangt ratten die bijna even groot zijn als zijzelf. Een reiger landt niet bij de vijver als zij in de tuin loopt en de nietsvermoedende eekhoorn die voor haar op de grond landt, moet rennen voor zijn leven! Ze heeft van de drie honden de meeste muzikale riedeltjes om haar wensen kenbaar te maken en dit alles gaat gepaard met dwingend oogcontact! Ben daar maar eens tegen bestand!

Drie andere karakters en een gedeelde eigenschap: hond

Drie honden met totaal andere karakters en daarbij past een andere benadering! Zindelijk worden van honden? Men zegt dat kleine hondjes sneller zindelijk zijn. Ik weet niet of dat waar is. Teckel nam daar de meeste tijd voor en de intelligente herder de minste tijd. Veelzeggend was de reactie van de dierenarts: ‘Ach bij teckels weet je nooit wanneer ze droog zijn, het duurt gewoon wat langer… tja het is ook een teckel, hè?”

Teckel symbool voor vraaggerichte dyslexiebegeleiding

Die teckel… ze symboliseert met haar voorgangers zo duidelijk wat wij in de benadering van scholieren vaak vergeten. Ze zijn allemaal anders en gedijen het beste als we onze benadering aan hen aanpassen. Geen kant-en-klare aanbodgerichte methodes, waar ieder individu zich maar naar moet schikken. Zeker niet bij leerlingen met dyslexie en/of hoogbegaafdheid, maar vooral een vraaggerichte benadering.

Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen!

Weet je het nog?
Dyslexie en onderwijs:
Op zoek naar jouw puzzelstuk – Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen!

Meer hierover?
https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/onderbuikgevoelens-en-de-diagnose-dyslexie

Vraaggerichte spelling benaderen? https://www.spellingprof.nl

 

Read More
'Onderbuikgevoelens' en de diagnose dyslexie .

‘Onderbuikgevoelens’ en de diagnose dyslexie 

Manuscript en de laatste loodjes

 “Ben je nu klaar met je manuscript?” Een meelevende collega-vriendin stelt de vraag als ze hoort dat het manuscript definitief is goedgekeurd. Dat mooie bericht voelde als pakjesavond vroeger in mijn kindertijd. Het bericht kwam namelijk op 5 december! Na een tijd van afwachten of mijn correcties goed zijn, volgt nu het besef dat ik nou echt niets meer ‘zomaar’ aan de tekst kan veranderen.

Het opspelende ‘onderbuikgevoel’

Tot de allerlaatste minuut voor de deadline verstreek, ging het aanpassen en kleine foutjes weghalen gewoon door. Na de druk op de knop voelde het als onherroepelijk. Een onbestemd, onzeker gevoel dat ik iets vergeten was. Dat gevoel of intuïtie dat ook weleens opspeelde als een logopedische eindtest geen reden tot voortzetten van een taaltherapie aangaf.  En toch voelen dat er iets was waar ik op dat moment niet de vinger op kon leggen. Wat zag ik toch over het hoofd?

Waarschuwing geïnterpreteerd als bemoeizucht

De bezorgde waarschuwing in een logopedisch verslag richting docent werd me niet in dank afgenomen.
De collega die op de school leerlingen screende, belde me bezorgd op. “Wat heb je gedaan, dat ze zo verontwaardigd waren? Je was het onderwerp van gesprek in de koffiepauze, waar jij je wel niet mee bemoeide!” Collegiaal als ze was, nam ze het in die volle docentenkamer voor mij op. Wat mijn ‘zonde’ dan was? Ik was me van geen kwaad bewust. Eigenlijk gaf ik alleen maar aan: einde logopedische begeleiding betekent niet dat alles 100% zorgeloos is. Ik voel me niet gerust voor wat betreft de lange termijn. Wil je meehelpen opletten, want ik zie het kleutertje niet meer.

Het dyslexieprotocol

Wat een geluk dat die net afgestudeerde piepjonge juf twee jaar later aandrong op het aanschaffen van een dyslexieprotocol. Zo kon ze al haar leerlingen van groep drie even op een aantal verdachte punten controleren. Mijn onderbuikgevoel werd hiermee bevestigd en daarmee de weg vrijgemaakt voor een verwijzing voor een uitgebreid dyslexie onderzoek. Hij had geluk, want hoe eerder je duidelijk hebt wat het lezen en schrijven zo hindert, hoe kleiner je het probleem kunt houden.

Opnieuw last van ‘onderbuikgevoel’

Dat ‘onderbuikgevoel’ had ik dus ook voordat de mail van de uitgever kwam. Het begon met het verzachtende beginwoord ‘helaas’ toch nog niet helemaal goed voor het definitieve groene licht. Er waren nog wat kleine aanvullende verbeterpunten. Gelukkig dat ‘onderbuikgevoel’ werkt dus nog steeds…  Gelukkig ook, want in die tussenperiode kreeg ik nog wat ingevingen. Ze hoorden toch echt aan het einde van het boek en dat laatste hoofdstuk? Misschien er toch maar uithalen en vervangen door die ingeving?

De grootste uitdaging nu?

“En nu… ben je nu helemaal klaar?”, vroeg een andere belangstellende me dit weekend.
Nou nee, de grootste uitdaging komt nog…, eentje waar ik niet voor heb ‘doorgeleerd’.
Sterker nog… de fase waar ik als student destijds altijd het volgende over hoorde:” Een therapeut maakt geen reclame voor zichzelf, dat doen de patiënten/ cliënten via mond -tot -mond reclame wel… ”
Al die jaren ging dat goed, maar of dat ook nu zo werkt?

Gelukkig ik mag bloggen

Gelukkig mag ik erover bloggen want ik wil dat het gelezen wordt door:

  • al die ouders met kinderen met dyslexie
  • die volwassenen die misschien zelf vroeger ten onrechte het etiketje ‘dom’ of ‘lui’ kregen en buikpijn krijgen als ze hun kind in dezelfde situatie zien
  • alle docenten zoals die piepjonge juf die om dat dyslexieprotocol vroeg toen ze voor groep 3 haar mooie beroep begon. Via deze onmisbare onderwijsmensen van ‘binnenuit’ haar collega’s bereiken?

Het lijkt wel of er meer bekend is over dyslexie, maar het is slechts het topje van de ijsberg als ik de dagelijkse ervaringen hoor.
Daarom is dit boek geschreven.

De titel?

Dyslexie en onderwijs: op zoek naar jouw puzzelstuk – Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen!

Het is vanaf 30 december te bestellen!

Meer lezen?
https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/productiefase-van-dyslexie-en-onderwijs-aangebroken/

https://www.spellingprof.nl 

Read More
Productiefase van dyslexie en onderwijs is aangebroken!

Productiefase van dyslexie en onderwijs aangebroken

Productiefase van dyslexie en onderwijs is aangebroken

“De productiefase van dyslexie en onderwijs is aangebroken! ‘Dyslexie en onderwijs: op zoek naar jouw puzzelstuk – Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen’, gaat de volgende fase in. De fase op weg naar je eerste boek! Wanneer wil je dat het verschijnt? Heb je nog vakantieplannen? Er is namelijk nog wat werk te verzetten.”

Boekscout en worsteling met ‘belangrijke’ nieuwswaarde

Lieve mensen werken er bij boekscout en altijd weer dat stipte: afspraak is afspraak en uiteraard voor beide partijen. Ik houd van die houding, want het houdt mij scherp, maar zoals het schrijven van de inhoud bijna vanzelf leek te gaan… De titel van het boek zomaar opborrelde toen ik deze zomer op een zwoele zomernacht maar niet kon slapen, zo worstel ik nu met de persoonlijke foto’s. Net zoals met de tekst waarin ik meer ‘nieuwswaarde’ over mezelf moet vertellen. Wat moet ik dan over mezelf vertellen? Al die doorzetters met dyslexie en hun ouders in het boek zijn toch de nieuwswaarde en niet ikzelf?

Foto’s kiezen horen bij de productiefase

Zo fijn dat fotografie echtgenoots’ hobby is en herkenbaar dat ook hij als maker van die foto niet zo nodig vermeld wil worden in het colofon. Samen zoeken we de passende foto en gaat hij met de nodige precisie de mensen op de achtergrond ‘weggummen’. Nu maar ‘fingers crossed’ dat mijn voorkeursfoto wordt goedgekeurd, want een bijbehorend verhaal borrelt al omhoog! Kijk, dat gaat dan weer vanzelf net als de titel die dan bij die blog en foto komt. De titel? Tja verkoop nooit de huid voor de beer geschoten is!

En… oh ja, je kunt je nog steeds via info@slin.nl aanmelden om het promotiemateriaal rond het verschijnen van het boek te ontvangen. Mogen alle doorzetters met dyslexie op jou rekenen?

Wat ook nieuwswaarde moet hebben lees je in:
https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/ouders-van-scholieren-met-dyslexie/

Meer over spelling? https://www.spellingprof.nl 

 

Read More
Ouders van scholieren met dyslexie

Ouders van scholieren met dyslexie

Blogs verwerken tot een boek?

De opmerkingen kwamen op het moment dat ik toch weer twijfelde of ik mijn blogs wel zou bewerken tot een boek. Zo ook die heel recente opmerking dat dyslexie geen ‘ziekte’ is, alleen omdat het onderwijs niet is ingesteld op de manier waarop kinderen met dyslexie denken!

“Ga je een boek maken van je blogs? Wat zou ik al die informatie en ervaringen van lotgenoten graag aan het begin van de ‘schoolcarrière’ van onze zoon willen hebben gehad,” verzuchtte  een ouder. “Je geeft ouders en kinderen hiermee een gezicht en bevestigt daarmee de ‘onderbuikgevoelens’ die maar al te vaak niet serieus worden genomen.”  Ouders van scholieren met dyslexie willen serieus worden genomen, want wie kent ‘die scholier’ nou het beste of herkent in die strijd met spelling en lezen misschien wel de eigen schoolervaringen?

 Ouders van scholieren met dyslexie lijden mee

En opeens stond het besluit vast, want al is er maar één ouder die daardoor weer de rust in zichzelf en in haar gezin terugkrijgt… Denkend aan het cliché: ‘als het met mijn kinderen goed gaat, gaat het ook met mij goed!’ Welke ouder herkent dat niet? Het gaat voor veel problemen op en daar is dyslexie er één van en inderdaad anders denken is geen ziekte. Er moet wel een andere onderwijsreactie komen om dat ‘anders denken’ in goede banen te leiden. Bekendheid geven en bespreekbaar maken is nog steeds bittere noodzaak.

Slapeloze nachten voor ouders van scholieren met dyslexie

Zoals die herinnering aan dat mailtje een paar jaar geleden vlak voor kerstmis. Een moeder die ’s nachts niet kon slapen, omdat ze zo bezorgd was om haar kind dat steeds ongelukkiger werd op school. Midden in de nacht op internet ging zoeken en daar een blog van mij vond waarin ze hun verhaal herkende. De volgende ochtend ontving ik het bericht en zag dat het in de nachtelijke uren was verstuurd. Nog voor kerstmis hadden we contact en maakte ze voor na de kerstvakantie een afspraak bij een gespecialiseerde orthopedagoog.

Je stinkende best doen en toch…

Als ik een ‘-tig keer’ gecontroleerd en gecorrigeerd manuscript toch ’s middags van de uitgever terugkrijg met een: ‘helaas kunnen we het manuscript niet goedkeuren en daar komen de verbeterpunten…  Dan realiseer ik me opeens dat dit ‘dagelijkse kost’ is voor iemand met dyslexie. Je stinkende best doen en toch… In mijn situatie volgt er meteen een opbeurende zin: ‘daar moet je dus nog wel even mee aan de slag, maar verder ziet het er prima uit.’

Onbegrip

Wat is relativeren dan opeens gemakkelijk. Wat stellen die verbeterpunten eigenlijk voor? Vergeleken met wat scholieren, studenten en werknemers met dyslexie dagelijks tegenkomen? Onbegrip, flauwe grapjes die ik ook op onderwijspagina’s op Facebook tegenkom. Hard werken en dan toch  tegenvallende cijfers. Irritaties of ongeduld voelen als er  voor jou wat extra tijd en aandacht nodig is? Commentaar op een handschrift zonder zich te realiseren dat daar veel twijfel, ’trial and error’ achter zit. Begrijp me niet verkeerd: ook ik vind het belangrijk dat iedereen fatsoenlijk kan lezen en spellen, maar om er nou de draak mee te steken?

Onbegrip omzetten in meer weten over dyslexie

Een ding heb ik van al diegenen met dyslexie geleerd die mijn praktijk bezochten: Ze hadden en hebben allemaal een talent waarmee ze mij ‘om de oren zouden kunnen slaan’. De één blinkt uit in sport, de ander is heel creatief, technisch of een geweldige websitebouwer en velen gaan met een fantastisch Bèta eindexamenlijst studeren.

Onbekend maakt onbemind, dus bekend maakt bemind!

Dáárom dus dit boek en daarom al die aandacht ervoor. Zoals dezelfde criticaster van de uitgever in de eerste beoordeling over de inhoud zei: “Wat een verademing!” En de doelgroep van je boek is ook nog eens veel breder getrokken dan alleen voor deze mensen met dyslexie. Hoe mooi zou het zijn als ouders en hun kinderen met dyslexie dat over een aantal jaar gaan zeggen over het onderwijs? Zorgen wij allen voor die verademing voor alle doorzetters met dyslexie? Je kunt je nog steeds via info@slin.nl aanmelden om het promotiemateriaal rond het verschijnen van het boek te ontvangen.

Dyslexie en onderwijs: op zoek naar jouw puzzelstuk – Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen!

https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/blog175-elk-faalmoment-is-een-leermoment-2/

Meer over de andere denkwijze bij spelling? https://www.spellingprof.nl

 

Read More
Het ontbrekende puzzelstuk is logopedie.

Het ontbrekende puzzelstuk is logopedie

 

“Wat fijn dat je weer tijd voor ons maakt,” met een blij gezicht zwaaide ze de voordeur open. “Loop maar vast naar binnen, Piet zit al klaar, dan zet ik nog even een lekker kopje koffie.” De wekelijkse afspraak bij een patiënt met afasie was niet compleet zonder een bakje troost zoals zijn vrouw het gekscherend zei.
Piet zat boven een tafelbedekkende puzzle en keek wat ontstemd. Geen mopperkont, integendeel maar die ochtend ontsnapten er vloeiend en goed verstaanbaar een paar welgemeende vette vloeken. “Zo, die heeft hij vast voor jou bewaard,” lachte zijn vrouw binnenkomend met dampende koffie.

Het ontbrekende puzzelstuk is net als logopedie

“We missen een puzzelstukje en anders was deze legpuzzel helemaal af geweest voordat jij zou komen.”
Samen een activiteit verrichten en zo de druk van het spreken laten verdwijnen. Dat was de  spreekopdracht geweest en zo te zien hadden ze goed geoefend.
Al pratend over hun afgelopen week, pakte ik mijn tas uit en… daar lag het laatste stukje achter zijn rolstoel.

Logopedie is bij afasie net als het ontbrekende puzzelstuk

“Uw ontbrekende puzzelstukje,” lachte ik en hield het triomfantelijk in de lucht.
“Nee, jij bent ons ontbrekende puzzelstukje,” verbeterde zijn vrouw mij. “We weten dat er binnenkort aan je wekelijkse bezoekjes een eind komt, maar we gaan jouw logopedielessen net zo missen als het ontbrekende puzzelstukje.”

Leegloop binnen de eerste lijn logopedie

Mijn archiefkast opruimend lees ik de hartelijke kaart die ze me ooit stuurden na afloop van de therapietijd. De kaart herinnerde me aan dat voorval met de puzzel. Wel erg veel eer als je gewoon je werk met veel toewijding doet.
Logopedisten zijn vaak samen met hun hulpvrager op zoek naar het ontbrekende persoonlijke puzzelstukje op weg naar herstel of een zelfstandige toekomst. Jammer dat zorgverzekeraars met al hun bemoeizucht en financiële onderwaardering nu voor de leegloop binnen de eerste lijn logopedie zorgt!

Meer over puzzelstukjes en logopedie?

Wat te denken van: Dyslexie en onderwijs: op zoek naar jouw puzzelstuk – Gelijke behandeling leidt tot ongelijke kansen!
‘Vol verwachting klopt mijn hart…’

https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/blog183-bezuinigen-en-toch-maatwerk-leveren/

Read More
Testimonials