Met dank aan de twee inspirerende vragen die me via LinkedIn bereikten:
Vraag 1: Hoe leg jij in 2030 uit dat jouw vak relevant is?
Vraag 2: Bereidt het onderwijs leerlingen voor op een leven in 2030 of remt het (huidige) onderwijs die voorbereiding?*
Vanwege deze inspirerende vragen die allebei recht hebben op een antwoord, twee reacties in twee blogs. Deze week te beginnen met: hoe leg jij in 2030 uit dat jouw vak relevant is? Want voor diegene die nog twijfelt: Logopedie is ook relevant in 2030!
Holistische benadering bij logopedie
Als (beginnend) logopedist kon ik decennialang geen specialisatie kiezen omdat juist die veelzijdigheid mij zo aansprak. Bovendien doet een brede (holistische) benadering van de klacht meer recht aan de persoon achter de hulpvrager. Concreet betekent dit bijvoorbeeld dat je verder kijkt dan alleen die ene hulpvraag. Daarom een ‘kleine’ greep uit de hulpvragen uit die decennia rondom:
O.a. voedingsproblemen die om een antwoord vragen: Prelogopedie
- “Mijn pasgeboren kindje drinkt niet goed.”
- “Het overstappen op vast voedsel lijkt een probleem.”
- “Vanwege het spasme gaat een en ander rond het eten en drinken niet zoals het zou moeten.”
Vertraagde spraak- en taalproblematiek
- “Het spreken komt maar niet op gang.”
- “Alleen zijn moeder begrijp wat hij bedoelt.”
- “Ze kan haar gedachte/wensen niet duidelijk maken.”
- “Sommige klanken worden nog steeds niet gemaakt.”
Stotteren
- “Hij gaat steeds meer haperen en ik ben bang dat hij net als zijn neef gaat stotteren. Ik wil niet dat hij daarmee gepest gaat worden als hij naar school gaat of dat hij daarom niet meer wil praten.”
Lees- en spellingproblematiek
- “De fouten bij spelling zijn wel heel hardnekkig en of waarom lukt het haar maar niet om de letters te verklanken of om van spellend lezen naar vloeiend lezen te gaan. Zou er sprake zijn van dyslexie? Of: heeft het te maken met vertraagde taalontwikkeling?”
Stemklachten
- “Ik heb telkens keelpijn als ik les heb gegeven en aan het einde van een dag ben ik hees. Straks moet ik het onderwijs uit vanwege mijn stem.”
(Ver)slikklachten
- “Kun je alsjeblieft vandaag nog langskomen? Deze hoogbejaarde patiënt verslikt zich steeds en heeft onlangs al eens een longontsteking gehad.”
Afasie/ dysarthrie
- “Na zijn hersenbloeding begrijpt hij ons niet meer.”
- “Na de hersenbloeding begrijpt zij alles, maar ze kan de juiste woorden niet vinden en wijst alleen maar aan.”
Adem- en/of stemproblemen (t.g.v. long covid klachten)
- “De laatste tijd word ik zomaar duizelig, volgens de huisarts is het hyperventilatie en hij heeft me naar jou verwezen.”
- “Nadat ik Corona heb gehad blijf ik kortademig en kan ik zelfs mijn kinderen niet meer voorlezen.”
Gehoorproblemen
- “Ondanks het gehoortoestel kan mijn tante onze gesprekken niet zo goed volgen. Zou spraakafzien iets voor haar kunnen zijn? Kun jij haar daarbij helpen?”
Hulpvragen aan de logopedist van pasgeboren tot oud
Zo kan ik nog even doorgaan met allerlei klachten waarvoor een logopedist wordt geconsulteerd, want deze lijst is zeker niet compleet. Centraal staat daarbij steeds weer dat je niet alleen de gevolgen behandelt, maar ook en vooral de oorzaak, de persoon en de omgeving ‘meeneemt’ in je behandeling.
Ja, logopedie is relevant nu, in 2030 en ook daarna…
Al deze klachten hebben direct met communiceren te maken. Uitval daarvan leidt tot niet te onderschatten gevolgen voor ons menselijke functioneren.
Veelzeggend was bijvoorbeeld de reactie van een vriend:
mede dankzij de deskundigheid van zijn logopedist goed herstelde na een hersenbloeding: ”Wat heb ik het belang van jouw beroep onderschat en hoe dankbaar ben ik voor die collega’s van je die mij mijn zelfstandigheid hebben teruggegeven.” Een vriend die altijd al interesse toonde voor mijn beroep, maar zich pas de relevantie ervan realiseerde toen hem elke vorm van communicatie werd ontnomen.
of de beginnende lerares:
“Dankzij de stemtherapie kan ik het beroep waarvan ik als kind al wist dat het mijn beroep is, toch blijven uitoefenen.”
Logopedie ‘van de wieg tot aan het graf’
Als je beseft dat ieder van ons of in onze directe nabijheid ergens in het leven met logopedie te maken krijgt, dan is die relevantie wel duidelijk.
Jammer dat zorgverzekeraars, het ministerie van gezondheidszorg en onderwijs zich dat onvoldoende realiseren.
Menselijkheid is niemand vreemd en men beseft pas wat men mist als het er niet meer is, als iets wat vanzelfsprekend was, (tijdelijk) verdwenen is. Niet meer kunnen communiceren? Dat wens je je grootste vijand nog niet toe!
Die vragen en de inspirerende LinkedIn bijdrage kun je volledig terugvinden via de volgende link.
https://www.linkedin.com/feed/update/urn:li:activity:7061733360678707200/?origin=SHARED_BY_YOUR_NETWORK *
Meer over logopedie? Met een kleine knipoog naar de volgende blog in deze reeks van twee:
https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/hebben-we-te-hoge-verwachtingen/
