“Alles wat spontaan was, is weg”
Spontaniteit en slechthorendheid, hoe dóe je dat?….. Zo begon het gesprek tijdens de cursus spraakafzien. Het echtpaar vertelde hoe de week was verlopen met de nieuw gekregen inzichten en opdrachten. Goed omgaan met zijn slechthorendheid. Hoe doe ik dat op een natuurlijke manier?
Spontaniteit en slechthorendheid. Hoe dóe je dat?
“Als ik hem éérst moet aantikken.. vóór ik mijn verhaal kan gaan doen” en… “Zit ik nèt lekker te kijken naar een film en dan tikt ze me aan om iets te vertellen.”
De gesprekservaringen van de voorbije week passeren. Het is voor alle partijen duidelijk. Het rekening houden met een slechthorende partner en de bijpassende communicatieve eigenschappen gaan niet na één bijeenkomst van een leien dakje.
Wennen aan een (nieuwe) situatie
Luisterend naar hun ervaringen gaan mijn gedachten ineens naar die keer dat ik in een winkelcentrum was. Hoe ik als kersverse moeder mèt kinderwagen de winkel inging en zónder naar buiten wandelde….. Pas bij de uitgang van het winkelcentrum realiseerde ik me dat ik nog duidelijk niet gewend was aan mijn nieuwe status. Met het schaamrood op de kaken haalde ik mijn zoon op uit de bewuste winkel. Nagestaard door een verbijsterde klant…. en een licht geamuseerde verkoopster. Het is net als met die verzuchting:
Spontaniteit en slechthorendheid. Hoe dóe je dat? Maar dan in een ánder jasje.
Alle spontaniteit is ineens weg
…zuchtte een bevriende collega een paar weken later, toen ik haar van mijn “ontvoer verhaal” vertelde. Zij vertelde me dat ze ooit eens met de jas al aan samen met haar man naar de film wilde gaan. ‘t Kwam zomaar spontaan op tot ze zich realiseerden dat daarboven een klein kereltje lag…. Oei vanaf nu eerst alles goed plannen en organiseren! Is het leven dan nog wel leuk?
Lukt het om met een nieuwe situatie vertrouwd te raken?
Is alle spontaniteit voor altijd weg of met wat aanpassingen toch mogelijk? Is dat niet heel persoonlijk? Went een “leeg nest” ooit, net zoals eerder een huis vol opgroeiende kinderen? Went het om met de gevolgen van de slechthorendheid van je partner, vader of moeder, collega of noem maar op om te gaan? Bestaat het wel? Spontaan spraakafzien en spontaan láten spraakafzien? Went het om de goedhorende medemens steeds te informeren hoe jullie samen het beste uit een gesprek kunnen halen? Samen zoeken naar wat werkt en wat niet werkt in jullie gesprekken en in déze situatie?
Accepteren dat iets tijd nodig heeft
Het helpt in ieder geval om je te realiseren dat het net als bij andere nieuwe situaties gaat. Het heeft tijd nodig om met de veranderingen mee te bewegen. Om nieuwe mogelijkheden te ontdekken in je omgang met je gesprekspartners. De regie over je leven en je gesprekken te hervinden en de spontaniteit weer een kans te geven. Spontaniteit en slechthorendheid. Hoe dóe je dat? Geef het tijd!
Wil je hierop reageren of zou je wat tips willen om sàmen de regie te houden rond de slechthorendheid? Mail het me op info@slin.nl.
Geïnteresseerd in wat GGMD voor jou kan betekenen? https://www.ggmd.nl/
Interesse in een andere blog over spraakafzien of over wat ik voor je kan doen? https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/spraakafzien-en-mijn-eerste-vlog/