Logopedische hulp en Dutch Lesson Veldhoven

Spraakafzien is veel méér dan liplezen. Het is net als een hoortoestel niet zaligmakend. Het gaat om de versterkende combinatie van een goed aangepast hoortoestel en de training spraakafzien.  Zó krijg je een ‘optelsom’ van 1+1= 3! Je leert technieken, krijgt allerlei praktische tips. Je goed horende omgeving heeft hierin een belangrijke taak en wordt erbij betrokken!

Over mij

Ik ben opgeleid als logopedist, docent-logopedie en heb
zowel gewerkt met kinderen vanaf 2 jaar als met volwassenen
tot 80+, patiënten en studenten.
Mijn werkervaring heb ik opgedaan als:

• logopedist in het speciaal onderwijs (mytylschool)
• docent stem en uitspraak HBO- Opleiding Logopedie
• praktijkbegeleiding van studenten logopedie
• praktijkhouder/logopedist in mijn logopediepraktijk
• NT2-trainer bij Dutch Lesson Veldhoven

 

Blog

De passende pleister voor jouw (dyslexie)wond.

De passende pleister voor jouw dyslexiewond

Ken jij ook zo’n moment dat je wilt helpen, maar niet weet hoe en waar te beginnen? Zoals die keer dat een hond werd aangevallen door twee andere viervoeters en mijn eigen hond in paniek ervan doorging de drukke weg over?
Die verdrietige kleuter die in de drukte van de winkel zijn ouders kwijtraakte, maar kennelijk ook had geleerd niet met vreemde mensen mee te gaan? Ook al brengt die mevrouw hem naar de klantenservice waar ze papa en mama kunnen omroepen?

Dat knagende gevoel iets over het hoofd te zien

Ooit voelde ik me hulpeloos toen na een logopedische behandeling de taaltest duidelijk aangaf dat de resultaten meer dan voldoende waren om met dit meisje te stoppen. Toch was er dat onzekere, knagende gevoel dat er nog steeds iets niet klopte. Maar wat dan en waarom reageerde de lerares boos toen ik vroeg haar goed te blijven volgen? “Je advies is toch dat de taaltherapie kan stoppen? Nou, waarom dan die paniek?” De ondertoon was duidelijk: ‘Waarom zeur je nog? De test geeft het toch aan?’

Intuïtie als alarmsignaal is het begin van groei

Het voelde alsof ik iets belangrijks over het hoofd zag. Intuïtief voelde ik dat ik haar, haar ouders en de docent niet de weg naar de oplossing wees. Niets om op de wond te leggen die onder dat dunne korstje therapie nog voortwoekerde. Iets ontbrak misschien aan mijn kennis waardoor ik het niet zag?

Dat inspirerend telefoongesprek over dyslexiebegeleiding

En hoe toevallig dat ik toen dat inspirerend telefoontje kreeg van die orthopedagoog gespecialiseerd in dyslexie. Hij stuurde een kindje met taalontwikkelingsstoornissen door en informeerde terloops of ik geïnteresseerd was in dyslexie. De week erna volgde die lezing tijdens een congres over het hierboven beschreven onbestemde gevoel dat kan opspelen na het beëindigen van een taaltherapie. De lezing die samen met dat telefoongesprek het begin was van cursussen dyslexie en dysorthografie* en van een bijna privé cursus van jaren met veel literatuuropdrachten voor thuis.

Als je weet waarop je moet letten, zie je het pas duidelijk

Heb jij die ervaring ook? Je krijgt rijles en het lijkt of er opeens overal rijlesauto’s rijden. Je bent zwanger en de winkelstraten vullen zich spontaan met zwangere buikjes. Jouw zoon zit altijd vol met blauwe plekken en oh gelukkig, op het schoolplein blijken al die jongetjes op dezelfde plekken ook alle kleuren van de regenboog te hebben.

Signalen gaan zien van niet ontdekte dyslexie

Vanaf dat moment, zie ik de signalen dat er sprake zou kúnnen zijn van een niet ontdekte dyslexie. Later aangevuld met de signalen van niet ontdekte dyslexie op de middelbare school vanwege een eveneens niet ontdekte hoogbegaafdheid.

De passende pleister op jouw dyslexiewond vinden!

Het voelt goed om te weten dat die intuïtie aangevuld is met kennis. Het weten dat er een probleem is dat pijn doet. Pijn, omdat het niet wordt gezien en er dus geen rekening mee wordt gehouden. Een pijn die ik kan helpen oplossen, omdat ik weet waar het begin is om het probleem op te lossen. De overtuiging hebben dat als ik ouders adviseer hun kind te laten testen bij een specialist, ze op de goede weg zijn. Zelfs als de docent hen van het tegendeel wil overtuigen, want ik weet met welke kennis ik dat advies geef. Het advies waarmee voor veel kinderen en hun ouders het begin van de passende pleister wordt ontwikkeld als oplossing voor die zeurende wond.

Ervaringen en inzichten rond dyslexie en onderwijs delen

Vanuit die gedachte heb ik de voorlopige pleister gemaakt. Het delen van kennis en inzicht aangevuld met praktijkervaringen van lotgenoten. Een boek vol ervaringen en inzichten voor al die ouders en hun kinderen die intuïtief twijfelen aan de geruststellende woorden van die docent. Die zich natuurlijk graag laten geruststellen, maar nog liever een eerlijk antwoord willen op hun vragen en twijfels. Een boek óók voor docenten en pabostudenten want wat voor mij gold, geldt ook voor hen. Pas als je weet waarop je moet letten, zie je het pas! Pas als je inziet dat die fantastische methode niet werkt bij jouw leerling met dyslexie, ga je op zoek naar wat wél werkt.

We willen toch allemaal passende pleisters op een (dyslexie)wond plakken en de pijn serieus nemen?

Meer over het boek?
Dyslexie en onderwijs: op zoek naar jouw puzzelstuk-Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen

Onder andere te bestellen bij Boekscout:  https://www.boekscout.nl/shop2/boek/9789464683707
Of met dit ISBN: 978-94-646-8370-7 in elke (digitale) boekhandel!

Meer over hoe leesplezier weer terug kan komen?

https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/een-hekel-hebben-aan-lezen/

Dysorthografie*: spellingstoornis die vaak voorkomt met dyslexie maar ook alleen onder de noemer dyslexie kan voorkomen zonder leesstoornis.

Read More
Laat jij je zorgvragers in de steek?

Laat jij je zorgvragers in de steek?

“Als jij haar dyslexiebegeleiding op de middelbare school niet voortzet dan laat jij je zorgvrager in de steek.”
“Als jij hem niet begeleidt bij het eindexamen Engels tekst verklaren, zakt hij vanwege zijn dyslexie voor zijn eindexamen. Dan laat je hem met het einde in zicht in de kou staan.”

Kom maar uit je comfortzone

Op mijn tegenwerpingen dat ik geen docent Engels ben, zijn reactie: “Nee, maar je bent wél zijn dyslexiespecialist waar hij alle vertrouwen in heeft. Dan kom je maar eens uit je comfortzone!”
Steeds weer was het die orthopedagoog gespecialiseerd in dyslexie die me aanmoedigde die volgende stap te zetten.
Uit de comfortzone komen en je verder verdiepen in de behoefte van jouw leerling, patiënt/cliënt. Komt dat niet elke hulpverlener bekend voor? En… zijn het niet die hulpverleners van de eerste lijnsgezondheidszorg die net als vuurtorens een baken zijn waar hulpvragers in nood zich als eerste op richten?

De logopedie-zorgbakens verzetten omwille van de hulpvraag

Ouders die op je rekenen en voorzichtig informeren of ik dit werk toch wel blijf doen totdat hun kind het eindexamen heeft gehaald.
Was en ben ik de enige die zo gedurende de uitoefening van het beroep de bakens verzette? Waarschijnlijk niet en zeker niet in een zo veelzijdig beroep als logopedie.

Kwaliteit leveren ondanks te laag behandeltarief

Dat is wat mij en ons eerstelijnsgezondheidszorg drijft. Ook al bleef en blijft waardering vanuit financieel opzicht veel te mager. Al twijfelde ik vaak of ik hetzelfde al veel te lage behandelingstarief ook mocht vragen aan ouders bij een dyslexie hulpvraag. Een hulpvraag die vaak niet door zorgverzekeraars wordt vergoed. Hun dankbaarheid en opluchting dat ze die dyslexiezorg met mij konden delen, vergoedde en vergoedt veel.
Nee, we voelen ons te verantwoordelijk voor de zorg die we leveren en blijven toch kwaliteit leveren.

Beroepen die de gezondheidszorg juist betaalbaar houden

Deze week las ik zo’n mooie post op LinkedIn over de fysiotherapie en dat het beroep juist de gezondheidszorg betaalbaar houdt. Zowel als hulpvrager maar ook vanuit mijn beroep als logopedist deel ik die overtuiging. Ik ben ervan overtuigd dat deze fysiotherapeut op zijn vakgebied net zo’n lijst kan opstellen als ik hieronder deed. Een lijst die met gemak veel langer kan zijn… en die geld en tijd bespaart en veel levensgeluk oplevert!
Dankzij de juiste logopedische therapie werd langdurige uitval voorkomen en kon ik bijvoorbeeld op mijn beurt zorgdragen voor:

  • die docenten met stemklachten die daardoor gewoon konden blijven lesgeven, want:
    Als zij weet hoe ze de balans vindt tussen gezond stemgebruik en haar stembelastbaarheid versus stembelasting, hoeft zij zich niet om te scholen.
  • die patiënten die vanwege slikklachten een longontsteking dreigden op te lopen, want:
    “Als jij mijn bejaarde vader goed leert slikken dan krijgt hij niet opnieuw een longontsteking en hoeft hij niet weer naar de intensive care.”
  • die kinderen die onnodig lange orthodontische hulp dreigden te krijgen. Goedkopere logopedische zorg uiteindelijk, want:
    “Pas als hij weet welke in standhoudende factor die tongdruk  tijdens het slikken en spreken op de kaakvorming en de gebitsstand heeft… Als hij de tongdruk op de juiste manier inzet, heeft orthodontie meer en blijvend effect en gaat die dure zorg ook in kortere tijd.
  • die kinderen met dyslexie, die door een aangepaste lees- en spellingprogramma opeens wel goed meekonden op school. Zo kwam hun gedroomde toekomst passend bij hun capaciteiten binnen hun bereik.

Levensgeluk creëren dus en het is toch voor iedereen duidelijk dat gelukkige mensen vaak minder (psychische) gezondheidsklachten hebben?

Betaalbaar houden van de gezondheidszorg

Terugkomend op de post over fysiotherapie denk ik aan de paar keer dat ik een beroep deed op fysiotherapie. Na een verrassend snelle juiste diagnose volgde een op maat gesneden behandeling en gedurende de therapietijd hadden we boeiende gesprekken want er waren zoveel raakvlakken. Naast de gedrevenheid voor ons beroep deelden we datzelfde dilemma: ons niet serieus genomen voelen door zorgverzekeraars en dat eeuwige wantrouwen of we wel kwaliteit leverden en geen afspraak te veel planden.
Deze blog over de geldbesparende eerstelijnszorg kan, denk ik door elk (para)medische beroepsgroep worden geschreven.

Knaagt het bij jou (para)medische eerstelijns hulpverlener ook als passie wordt beantwoord met wantrouwen?

En vind je het vreemd dat die passie toch blijft?
Hoe dat in mijn geval uitpakte? Ik legde de opgedane ervaringen, inzichten en kennis rond de begeleiding van dyslexie en spellingsproblematiek vast in een boek voor al die ouders en hun kinderen met dyslexie.
Voor al die docenten die wél over hun onderwijsmuur kijken en graag van andere hulpverleners willen leren over dyslexie.

“Moest je nou echt dat boek schrijven over dyslexie en onderwijs, over passend leesonderwijs en aangepaste/ ongelijke behandeling?”

  • “Ja, want als je leesplezier ziet verdwijnen…
  • Als de ervaringen van een moeder van dertig jaar geleden nu ook nog steeds actueel zijn en haar kind die ervaringen ook heeft, laat je ze niet in de kou staan.
  • Als spelling het struikelblok vormt en ten onrechte wordt verward met niet slim genoeg zijn voor een bepaalde studie terwijl het IQ iets anders vertelt, dan schrijf ik een boek.
  • Dan komt er ook een handleiding hoe spelling beter kan worden aangepakt!”

Een boek over lotgenoten van lotgenoten met dyslexie

Zo ontstaat er een boek, vanuit de overtuiging dat leerlingen met dyslexie maar ook hun leeftijdgenoten zónder deze diagnose zoveel beter kunnen. Hun ervaringen en die van hun ouders gecombineerd met mijn inzichten helpen anderen. Inzichten van lotgenoten omdat ze bijdragen aan goede, gelijkwaardige gesprekken met de docent van je kind. Lotgenoten die net als hun zorgverlener jou en jouw jind niet in de kou laten staan.

Meer over dat boek?

Dyslexie en onderwijs: op zoek naar jouw puzzelstuk-
Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen
Onder andere te bestellen bij Boekscout:  https://www.boekscout.nl/shop2/boek/9789464683707
Of met dit ISBN: 978-94-646-8370-7 in elke (digitale) boekhandel!

Meer over hoe leesplezier weer terug kan komen?

https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/een-hekel-hebben-aan-lezen/

 

Read More
Een hekel hebben aan lezen?

Een hekel hebben aan lezen

Interview met hoogleraar Els Stronks

Op 22 juli zag ik een interview van Frits Spits met hoogleraar Els Stronks. Zij kreeg onlangs een miljoenen subsidie voor onderzoek naar leesvaardigheid in deze digitale tijd.
Het leesonderwijs maar vooral de erbarmelijke kwaliteit van de leesvaardigheid van onze jongeren is ‘hot’! Het komt minstens een maal per week in de media ter sprake. Een hekel hebben aan lezen en de invloed van het digitale verkeer.
Van dit interview werd ik blij en ik hoop zó dat zij het voor elkaar krijgt en de vinger op de zere plek legt. Dat zij de weg vindt terug naar goede kwaliteit leesonderwijs en leesvaardigheid.

Waar begint dit ‘hekel aan lezen’ eigenlijk?

Waarom draait mijn maag zich om als ik een baby in de wandelwagen zie met een ouder die verdiept is in het schermpje. Zó verdiept dat hij of zij alle pogingen van het kleintje tot contact krijgen totaal mist?
Hoe komt het dat ik mijn pas vertraag bij het zien van die peuter in dat speeltuintje dat onvermoeibaar steeds weer een gesprek probeert te voeren met zijn schermpjes kijkende moeder? Diezelfde peuter die mij vervolgens in het vizier krijgt en ‘hai’ zegt. Hij is zichtbaar verbaasd, maar ook blij als mijn ‘hai’ begroeting vrijwel onmiddellijk op de zijne volgt.

Waar begint dat hekel hebben aan lezen?

Begint het daar al? De eerste kennismaking met dat digitale verkeer en ontdekken dat mama’s of papa’s aandacht moeilijk los te weken lijkt van dat kleine schermpje? Dat moet dan toch wel heel bijzonder zijn?

Geen rolmodel krijgen voor het plezier in lezen

Of… begint het hekel hebben aan lezen, omdat er geen rolmodel thuis aanwezig is, behalve dan de fascinatie voor dat schermpje? Het kindje ‘zoet’ houden met jouw telefoon als dat even goed uitkomt? En… hoe vaak komt dat dan goed uit?

Of… begint die hekel aan lezen, omdat je als ouder misschien zelf al een hekel had aan lezen? En waar komt dat dan vandaan? Was die digitale invloed toen ook al zo duidelijk overal aanwezig of heeft het een andere oorsprong?

Welk rolmodel speelt het leesonderwijs?

Speelt het leesonderwijs mogelijk een rol en waar begint dan dat onderzoek?

De eigenzinnige, lekker tegendraadse lezer

Els Stronks… In het interview sprak ze over de lezer die eigenzinnig mag zijn en lekker tegendraads. Ze wenste dat in alle schooltypen het onderzoek en het daaropvolgende advies lezers oplevert die wéten wat teksten hen oplevert. Die de inhoud ervan kunnen duiden en zelf nadenken. Maar… hoe verhoudt zich dat tot de handelswijze van de docent? Zij wenst namelijk dat docenten meer ruimte krijgen in het leesonderwijs, maar hoe gaan die daar dan mee om? Blijven ze doen wat ze deden?

Tien redenen om te lezen 

In een andere post op LinkedIn werden tien redenen genoemd om te lezen.
Een opsomming die ik met gemak zou kunnen aanvullen, maar… daar gaat het hier niet om. Er kwamen veel reacties, positieve en negatieve.

De negatieve reacties op tien redenen om te lezen

Wat mij opviel waren de negatieve reacties, vooral komend uit het onderwijsveld.
Een bloemlezing daarvan? De tijdgeest, de mobieltjes, de sociale media en vooral die onwillige ouders. Ze kwamen allemaal voorbij. De genoemde factoren waarmee vermoedelijk elk land in deze tijd te maken heeft. En toch… ondanks die gedeelde factoren springt Nederland qua leesvaardigheidsniveau er in negatief opzicht uit.

Die ene ontbrekende reden om niet te lezen

Wat er tot mijn verbazing in die opsomming ontbrak?
De rol van het onderwijs, de rol van het leesonderwijs en nee, dat beperkt zich wat mij betreft niet tot de laatste jaren.

De negatieve rol die al decennialang sluimert

Hoe fijn zou het zijn als in dat onderzoek dat leesonderwijs vanaf de basisschool wordt meegenomen. Dat in mijn optiek al decennialang een belangrijke rol speelt bij de ontlezing van Nederland.
Nee, daar kan die bevlogen reagerende docent waarschijnlijk in haar eentje niets aan doen, maar het is voor mij geen toeval dat ook ‘die ouders van tegenwoordig’, nou ja, een deel ervan niet (graag) voorleest en zelf ook geen boek leest.
Hoe dat komt?
Ik zou hier tal van redenen kunnen opsommen om geen boek te lezen als schoolkind en zoals je weet zijn we allemaal ooit dat schoolkind geweest. Redenen die in mijn praktijk worden verteld door ouders en kinderen.

Het predicaat slechte lezer

Els Stronks sprak in het interview over de grote invloed die het predicaat slechte lezer versus goede lezer heeft op iemands leesgedrag (en leesmotivatie). Dat laatste vul ik zelf aan. Dat mag ik hopelijk aanvullen vanwege mijn decennialange ervaring met leerlingen met dyslexie. Leerlingen die vanwege hun diagnose in het ‘verdomhoekje’ lijken te zitten. Zij zijn namelijk voor veel onderwijsgevenden die slechte lezer.

Strijden tegen het predicaat ‘slechte lezer’

Met hun ouders strijd ik tegen dat predicaat en ja, dan word ik blij als ook zij dat predicaat slechte lezer lijkt te verfoeien. Blij en begrepen voel ik me als zij ook streeft naar lezers die lekker tegendraads en eigenwijs lezen wat zij willen!
Lezen zoals ik dat vroeger mocht en deed, toen ons leesonderwijs en de leesvaardigheid nog in hoog aanzien stond.

Over acht jaar

Over acht jaar hoopt zij dat elke lezer minstens een of twee leeservaringen heeft gehad die ervoor zorgen dat blijvend lezen het gevolg is. Die leeservaringen die ik ooit had en al jaren probeer door te geven en meestal met succes!
Acht jaar duurt lang en daarom ben ik zo vrij om tot die tijd mijn op de praktijk gebaseerde ervaringen van meer dan dertig jaar met jullie te delen. Ervaringen die gaan over wat er anders moet en ooit anders was… Ik voel me daarbij gesteund door wat ik haar in dat interview hoor zeggen.
Het is beslist de moeite waard om je daarin te verdiepen, want ik vind het te gemakkelijk om de tijdgeest als schuldige aan te wijzen.
Het is te gemakkelijk om alleen de ouders, de digitale wereld waarin we leven of alleen de onderwijsgevenden als oorzaak aan te wijzen. Benieuwd naar die ervaringen die kinderen en hun ouders aanmoedigen om lekker tegendraads en eigenwijs dat boek te lezen?

Ben je benieuwd naar die ervaringen waarbij ook leerlingen met dyslexie uiteindelijk zelfs kiezen voor een studie waarbij lezen een ‘must’ is? Iets wat ze lange tijd voor onmogelijk hielden?

Een tip van de sluier 

In mijn boek licht ik een tip van de sluier op rond dit thema!  Dyslexie en onderwijs: op zoek naar jouw puzzelstuk. Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen!
Daarom een aanrader voor elke onderwijsgevende, student pabo en voor al diegenen die zich professioneel bezighouden met ons spelling- en leesonderwijs.
Met de stiekeme, maar vurige hoop dat ook Els Stronks die ervaringen wil meenemen in haar onderzoek.

Dyslexie en onderwijs: op zoek naar jouw puzzelstuk-
Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen
Onder andere te bestellen bij Boekscout:  https://www.boekscout.nl/shop2/boek/9789464683707
Of met dit ISBN: 978-94-646-8370-7 in elke (digitale) boekhandel!

Het interviewfragment van Els Stronks terugkijken? https://www.nporadio1.nl/fragmenten/de-taalstaat/e87e9a43-1818-4c60-aaf9-60e3adb038e0/2023-07-22-hoogleraar-els-stronks-krijgt-miljoenensubsidie-voor-onderzoek-naar-leesonderwijs

Read More
Designkeuken en de relatie met onze dure gezondheidszorg.

Designkeuken en de relatie met onze dure gezondheidszorg

Wat kies jij: Gebruikersgemak of overbodig design?

Ze waren een aantal jaar geleden verhuisd. De kinderen gingen de deur uit en de woning werd een maatje te groot. De nieuwe woning voelde goed, maar vanaf het begin waren er twijfels over de keuken. Inderdaad, een plaatje om naar te kijken, hoog designgehalte en de levensduur was er niet aan af te zien. Eigenlijk doodzonde om deze keuken van zichtbaar hoge en onverwoestbare kwaliteit te slopen. De vorige bewoners aaiden nog eens liefkozend over het aanrechtblad van het ‘schiereiland’ tijdens de gezamenlijke laatste inspectieronde. Het was overduidelijk hun favoriete stekje in huis. Maar… een keuken is toch voor alles bedoeld als een functionele plaats waarin je kookt? De meningen waren verdeeld over de al dan niet noodzakelijke/overbodige aanwezigheid van design en luxe. Zorgden die in het oog springende details werkelijk voor meer comfort en gebruikersgemak en wás de indeling wel zo praktisch?

Show of praktische gebruiksvriendelijkheid

Nieuwe bewoonster tevens vriendin/collega trakteerde me tijdens onze gesprekken geregeld op anekdotes rond haar ‘showroomkeuken’. Hun oude/nieuwe keuken ‘voor de mooi’, voor de show…
“Gelukkig, manlief heeft zich gisteren weer eens flink gestoten aan de designafzuigkap, deelde ze me op een ochtend stralend mee.” Op mijn vragende blik volgde met spijt in haar stem: “Helaas, kon hij de te lage kap verhogen, nu gaat er voorlopig nog geen nieuwe keuken komen. Elke keer weer denk ik:”Yes, nou is ook bij hem de maat vol.” Tal van onpraktische keukenervaringen kwamen tijdens onze pauzes voorbij.

Als uiterlijk vertoon het wint van praktische gebruiksvriendelijkheid

Zo waren er de eetuitnodigingen waarover ze vertelde dat ze steevast iedere aangeboden hulp in de keuken afsloeg omdat je er met z’n tweeën ‘je kont niet kunt keren.’ En inderdaad… stond zij
(maatje 38) voor de kookplaat en wilde je haar passeren (zelfde maatje), dan moest ze wel eerst helemaal tegen de kookplaat aan staan.

Gewenning aan onpraktische overbodigheid tot de ‘bom barst’

Inmiddels verstreken er vier jaar en de ergernissen en ongemakken met de ‘te goede en te dure keuken om te slopen’, bleven want ook een showroomkeuken vol ongemakken went uiteindelijk. Zelfs het feit dat de hogere stand van de afzuigkap niet bijdroeg aan datgene waarvoor hij bedoeld was. Totdat in die strenge winter tegelijkertijd de open haard en de afzuigkap aanstonden. In een oogwenk begon de open haard de kamer als schoorsteen te gebruiken en was koken met geopende keukendeur de enige optie. Milieubewustheid en torenhoge energieprijzen kregen voor elkaar wat die onverwoestbare, maar totaal niet praktische designkeuken al die jaren in ‘leven’ hield.

Voldoen aan standaard eisen zonder franje

“De kogel is eindelijk door de kerk,” juichte ze door de telefoon. “Huh?” “Onze ‘modelkeuken’ gaat eruit! We zijn meteen gaan kijken en oh…. ik kijk er naar uit om eindelijk weer als vanouds te kokkerellen. Geen design, geen overbodige poespas en ik hoef ook geen dure merkkeuken of een kookeiland met cooker, maar wél een goed functionerende hoofdvriendelijke afzuigkap, praktisch overzicht in de kasten en laden, een fatsoenlijk aanrechtblad en voldoende ruimte voor meer dan een persoon.”
Samengevat: Een functionele keuken, recht-toe-recht-aan, geen overbodige dure franjes, maar eentje die voldoet aan de standaard keukeneisen.

Een parallel aan dure overbodigheden

Dat laatste zinnetje… Het bleef in mijn hoofd rondzingen. Functioneel, recht-toe-recht-aan, doen waarvoor je het nodig hebt zonder ongemakkelijke situaties. Geen overbodige, tijdrovende handelingen en daarom zonder ergernissen.
Zíj heeft het over de keuken, maar voor míj benoemt ze precies waarom ik in 2019 als bevlogen eerste lijn logopedist de stekker uit álle zorgcontracten trok.
Een basic keuken mag best mooi zijn, maar moet vooral praktisch en daarom comfortabel zijn om in te werken. Net zoals ook een zorgafspraak precies hoort te beantwoorden aan de hulpvraag van patiënt/cliënt. Functioneel, met alle aandacht voor jou als hulpvrager die op de alleréérste plaats komt. De mens als hulpvrager staat centraal en niet de opgetuigde procedures alvorens eindelijk in veel te weinig overgebleven tijd diens hulpvraag te mogen beantwoorden. Geen snippertjes aandacht voor de patiënt omdat het overgrote deel aan tijdrovende aandacht gaat naar verplicht in te vullen papieren werk om de controlerende duur betaalde instantie(s) te ‘pleasen’.

Feedback die vanzelf het kaf van het koren scheidt

Eerlijke feedback en mond-tot-mond-reclame waarmee vroeger voldoende ‘klandizie’ kwam, want welke kwaliteitsgarantie biedt een keurige protocoladministratie? Niemand gaat toch terug naar een winkel, een garage en dus ook niet naar een hulpverlener als het resultaat te wensen overlaat? Tijd- en geldbesparing betekent dat zorgverzekeraars weer vertrouwen hebben in de zorgexpert, respect tonen voor diens deskundigheid en voor goede eindresultaten. Ik kijk ernaar uit om alle hulpverleners weer gewoon hun werk te zien doen. Het werk waarvoor ze hun beroep kozen zonder de overbodige, baantjesscheppende opsmuk van slecht functionerende opgetuigde beleidsregels en bemoeizucht van mensen buiten de directe (para)medische zorgverlening die zelf alleen maar verdienen aan ons de paramedici. Wat voegt design toe aan gebruikersgemak in een keuken en wat voegt die dure controle laag toe aan goede, betaalbare en juiste zorg? Een zorgvrager wil toch uiteindelijk zonder omwegen direct bij de hulpverlener geholpen worden?
Daarom: besteed zorggeld weer aan datgene waarvoor het is bedoeld namelijk aan directe, goed functionerende zorg!
Maak gezondheidszorg weer betaalbaar en toegankelijk en strip alle dure bemoeienis van instanties en zorgverzekeraars.
Hoe je dat voor elkaar krijgt en beroepen die werken in de zorg toch een goed salaris geeft? Kijk hieronder maar eens ** naar waar het grootste deel van onze zorgpremie naar toe gaat. Daarom is onze Nederlandse zorg zo onbetaalbaar geworden. Het is verbijsterend!    

Meer informatie over efficiënte in plaats van overbodige, blablabla- zorg in de logopediepraktijk?
https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/contractvrij-logopedie-met-restitutiepolis/

hier vind je een interessante discussie rond de oorzaak van de oplopende wachtlijsten bij logopedisten.

Dankzij deze bureaucratie en overbodige opsmuk aan lucratieve baantjes is onze zorg onbetaalbaar geworden.**

https://www.linkedin.com/posts/marjetveldhuis_het-zorguniversum-vandaag-in-één-beeld-mijn-activity-7085242700408463360-7Zq-/

 

 

Read More
De paradox van principle-based toezicht.

De paradox van principle-based toezicht

VIDE-publicatieprijs: de paradox van principle-based toezicht*
Citaat:

20 juni 2023:
‘Stop de checklijsten weg, laat strenge eisen varen en stimuleer verbetering via je feedback. Dat is principle-based toezicht in een notendop. Is deze toezichtsvorm een slimme keus? De Onderwijsinspectie doet hier ervaring mee op.’

Dit las ik onlangs in een post op LinkedIn van Matthijs van den Berg, Directeur Kennis bij de Inspectie van het Onderwijs.

Vide publicatieprijs 2022

Met hun recente publicatie ‘What is the impact of a principle-based inspection approach?’ wonnen Marlies Honingh, Marieke van Genugten, Vincent de Gooyert en Rutger Blom onlangs de Vide Publicatieprijs 2022, een prijs die jaarlijks uitgereikt door Vide – beroepsvereniging aan vernieuwende publicaties over toezicht, inspectie en handhaving.
De jury stelt dat toezicht gebaseerd op open normen met vertrouwen als uitgangspunt voor veel toezichthouders relevant is. ‘Hiermee raakt dit onderzoek ook aan de huidige discussies over de legitimiteit van toezichthouders en hoe zij het beste kunnen bijdragen aan het oplossen van maatschappelijke problemen.’

Hoe bruikbaar is ‘principle-based toezicht’ voor het oplossen van de problemen in de gezondheidszorg in het algemeen en voor de eerste lijn in het bijzonder?

Wat kunnen wij hiervan leren in de (para)medische gezondheidszorg en vooral… wat kunnen al die beleidsmedewerkers en controlerende zorgverzekeraars hiervan leren? Wat kan het ministerie van VWS hiervan leren?

De impact van sancties op behandelgemiddelden

Is het alleen voor mij herkenbaar wat er dan door mij heen gaat? Er borrelen gedachten en heinneringen op zoals deze verzuchting van een bevlogen collega:
“Elke keer als er weer een brief van deze zorgverzekeraar komt met behandelgemiddelden en indexen heb ik de neiging om hem niet te openen. Dan vrees ik dat ik weer een overschrijding heb en dat terwijl ik in mijn administratie het tegendeel zie. Hoe berekenen ze dat? Meten ze ook de lange termijn oplossing van die klacht? Dan heb ik de neiging om alle ‘complexere’ klachten en diagnoses maar niet meer te behandelen, want die zijn de oorzaak van mijn hoger behandelgemiddelde. Dan begin ik zelfs mijn beste collega’s te wantrouwen, want misschien houden ze de makkelijke (lees: weinig therapietijd vragende) patiënten wel voor zichzelf. Maar… dan laat ik toch een categorie hulpzoekende in de kou staan?”

Afstraffing voor behandeling van complexere hulpvragen

Dan denk ik aan eigen, soortgelijke ervaringen: ”Jij bent al wat langer in het vak, deze hulpvraag is echt iets voor jou.” Ze voelden opeens vanwege die behandelgemiddelden als een dolksteek in plaats van als een blijk van waardering en vertrouwen in mijn opgedane ervaring… Dan spookte ook het vreselijke woord ‘concollega’ door mijn hoofd, dat zomaar opeens werd gebruikt en synoniem leek voor marktwerking en reclame maken.

Die eerste verlossende ervaring met contractvrij  behandelen

Dan denk ik aan mijn eerste ervaring met contractvrij behandelen. Alweer vele jaren terug omdat die ene zorgverzekeraar me zó op mijn ziel trapte dat ik besloot ‘geen zaken meer met deze verzekering te willen doen’. In datzelfde jaar gebeurde het: Hoogzomer en in de omgeving waren alle gecontracteerde collega’s op vakantie of onbereikbaar volgens de hulpzoekende.

Hoe dat uitpakte? Het smaakte naar meer. Ik werd er weer blij van. Je kunt het in de volgende blog lezen.* https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/contractvrij-logopedie-met-restitutiepolis/

De bronexpert*** vertrouwen 

Over efficiency, vertrouwen, verantwoordelijkheidsgevoel en werkplezier gesproken. Over doelmatigheid en goede zorgverlening waarbij de patiënt/cliënt centraal staat. Zo werken is wat ik voor ogen had toen ik dit beroep koos en ik ben daarin denk ik geen uitzondering! Werken op basis van vertrouwen, respect voor mijn expertise en vooral voor de hulpvraag van de hulpzoekende.Die opgeborrelde gedachten inspireren me tot reacties als hieronder en helemaal als ik de inhoud lees die gaat over niet gecontracteerde zorg.** Als ik zie vanuit welke instelling het is bedacht. Dan krijg je dit antwoord:

Kies je voor wantrouwen als vertrekpunt of voor vertrouwen?

Als wantrouwen eens plaats maakt voor vertrouwen? Is er ooit weleens onderzocht hoeveel efficiënter en met meer arbeidsvreugde hulpverleners werken zonder verstikkende regels en bemoeizucht van zorgverzekeraars en auditbureaus? Het wordt tijd om de zaken om te draaien en eens uit te zoeken hoeveel we uitsparen als zorgverzekeraars drastisch inkrimpen en aanzienlijk minder macht krijgen. Hoeveel we uitsparen als de banen verdwijnen van beleidsmedewerkers die steeds maar nieuw beleid bedenken om zelf hun goed betaalde baan te kunnen behouden. Wat ervoor in de plaats komt? Uitgedunde of zelfs het verdwijnen van overbodige banen want verdienen aan de zorg is een onzinnige kostenpost. Daartegenover: een eerlijk zorgverlenerstarief, kostendekkend, financiële ruimte voor investeringen en na- en bijscholing. Efficiënter werken met minder overbodige (administratieve) regeltjes en als sneeuw voor de zon verdwijnende wachtlijsten! Kijk, dat is een wetsvoorstel waar zorgvragenden en zorgverleners blij van worden! Sleutelwoorden? Vertrouwen in de bronexperts.

Gebruikmaken van opgedane kennis uit andere sectoren

Onderwijs en zorg zijn dienstverlenende instanties die betaald worden door Nederlandse belastingbetalers. Wij hoeven niet het wiel opnieuw uit te vinden. Laten we over de schutting kijken en gebruikmaken van kennis die er al is. Kijk ook eens hoe het ooit was en nee ‘vroeger was niet alles beter’, maar collegialiteit, vertrouwen, beroepseer en werkplezier zijn tijdloze kwalificaties. Omarm dat en laat het uitgangspunt zijn voor een gezond functionerend zorgstelsel.

De inhoud van VIDE-publicatieprijs: de paradox van principle-based toezicht*
https://www.toezine.nl/vide-publicatieprijs-de-paradox-van-principle-based-toezicht/

**In het Integraal Zorgakkoord (IZA) is afgesproken aanvullende maatregelen te nemen om de contractering tussen zorgaanbieders en zorgverzekeraars **te verbeteren. Eén van deze maatregelen is het verlagen van de vergoeding van niet-gecontracteerde zorg. Deze maatregel is uitgewerkt door het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport in overleg met zorgverzekeraars, patiëntenorganisaties en zorgaanbieders.

Bekijk de post op: https://www.dejuistezorgopdejuisteplek.nl/actueel/nieuws/internetconsultatie-wetsvoorstel-bevorderen-zorgcontractering/

Kijk voor de volledigheid ook op LinkedIn naar de reacties: https://www.linkedin.com/feed/update/urn:li:activity:7079811259528835073/

***De bronexpert. In een post reageerde prinses Laurentien op mijn reactie en van haar kwam dit mooie woord.

Read More
De noodzakelijke basis voor het voortgezet onderwijs

De noodzakelijke basis voor het voortgezet onderwijs

“Nog iemand die weet dat jij van bloemen houdt of die wel blij met jou is,” lachte manlief die met een mooi veldboeket binnenkwam.
We zaten in de tuin te lunchen toen de deurbel ging.
Het begeleidende kaartje verraadde de afzender.
‘Dag Silvia, heel erg bedankt voor alle hulp dit schooljaar. We wensen je een hele fijne vakantie. Tot ziens in augustus.
Hartelijke groeten van…’
Vorig jaar vlak voor de zomer begonnen we, bijna groep acht verlatend toch die laatste maand nog meepakkend. Na het ongeruste telefoontje rond de feestdagen, duurde het een poosje voor er plaats was voor een uitgebreid onderzoek bij de in dyslexie gespecialiseerde orthopedagogiek / psychologiepraktijk.
We hadden weinig tijd gehad om een stevige basis te leggen. De noodzakelijke basis voor het voortgezet onderwijs.

Een zwaar brugklasjaar

Het werd een brugklasjaar van zwoegen, heel hard zwoegen, want die ontbrekende basis speelde hem parten. Zijn drijfveer?
In dezelfde klas kunnen blijven als zijn beste vrienden.

Vakanties kwamen eigenlijk te laat maar de lat bleef hoog

Vakanties kwamen eigenlijk altijd voor hem te laat, want wat was hij steeds weer toe aan rust, ontspanning, even lekker niets doen.
Natuurlijk kwam dit ter sprake en bespraken we zelfs de optie om volgend jaar naar een lager schooltype te gaan. Hij zweeg dan, maar leek net iets harder te gaan werken.
Wat is wijs en hoe haal je een achterstand in, die je op de basisschool vanwege de niet ontdekte dyslexie opliep? Ik heb me meermalen afgevraagd of hij zelf de lat niet te hoog legde. Hij volhardde in zijn doel en wilde van geen ander schooltype weten, koos vastberaden voor zijn vrienden in de klas. De cijfers bleven mager en vaak zelfs onvoldoende ondanks zijn inzet.
Het voelde oneerlijk, maar hij ging stug door. Uiteindelijk in die laatste periode na de meivakantie kwamen de lichtpunten en ze kwamen steeds vaker.

Onmisbare ingrediënten bij dyslexieaanpak

Het vertrouwen in zichzelf, de hechte vriendschap, zijn onverwoestbare doorzettingsvermogen, de onvoorwaardelijke steun en het vertrouwen van zijn ouders…
Wat heb ik een respect voor deze doorzetter en voor zijn moeder die steeds weer op tijd schoolinformatie doorstuurde zodat de dyslexiebegeleiding heel praktisch toegespitst kon worden op waar hij in de praktijk hulp bij nodig had.
Deze week was zijn laatste les die in het teken stond van de toetsweek. Begrijpend lezen stond op ons programma maar dan gericht op de toets aardrijkskunde. Steeds weer samen zoeken naar een zo efficiënt mogelijke vertaling van de dyslexiebegeleiding.
Zijn tevreden glimlach toen wij onze samenvattingen met elkaar vergeleken. Die van hem bleek vollediger!

Een bos ‘bedankbloemen’

“Zijn jullie niet wat voorbarig met die mooie bos bloemen? We weten nog niet wat het rapport en het begeleidend schooladvies voor volgend jaar is?” Zijn moeder lachte: “Nee hoor, wij weten waar hij qua basiskennis dit schooljaar vertrok, een bijna onmogelijke achterstand ondanks zijn intelligentie. We weten óók wat hij dit jaar tijdens de dyslexiebegeleiding heeft geleerd. Dat was veel, heel veel en dat vertrouwen in hem zagen wij ook bij jou. We gaan na de toetsweek lekker ontspannen, in afwachting van de resultaten, maar ook dertig minuten dagelijks alvast de verplichte boeken voor het komend jaar lezen voor Nederlands. Jouw tips om de inhoud te onthouden nemen we mee. Zullen we na onze gezinsvakantie alvast plannen om een voorschot op Duits te starten? Dan begint zijn tweede jaar misschien iets relaxter dan het afgelopen jaar.”

Onvoorwaardelijke steun

Moeder en zoon, zij steunt hem door dik en dun en hij is trots op wat hij in dit jaar heeft bereikt. Bij zijn vrienden in de klas blijven, was zijn doel en daar wilde hij veel werk voor verzetten. Dat dit gaat lukken? Dat voelen we alledrie, want hij maakt opeens de langverwachte sprongen!

Meer weten over de aanpak van dyslexie omdat je hulp zoekt voor jouw brugklasser met dyslexie? Stuur me gerust een bericht of vind meer informatie in mijn boek:

Dyslexie en onderwijs: op zoek naar jouw puzzelstuk- Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen
Onder andere te bestellen bij Boekscout bestel hier
Of met dit ISBN: 978-94-646-8370-7 in elke (digitale) boekhandel!

Meer over een betere spellingvolgorde voor iedereen?
https://www.spellingprof.nl

Read More
Testimonials