Logopedische hulp en Dutch Lesson Veldhoven

Spraakafzien is veel méér dan liplezen. Het is net als een hoortoestel niet zaligmakend. Het gaat om de versterkende combinatie van een goed aangepast hoortoestel en de training spraakafzien.  Zó krijg je een ‘optelsom’ van 1+1= 3! Je leert technieken, krijgt allerlei praktische tips. Je goed horende omgeving heeft hierin een belangrijke taak en wordt erbij betrokken!

Over mij

Ik ben opgeleid als logopedist, docent-logopedie en heb
zowel gewerkt met kinderen vanaf 2 jaar als met volwassenen
tot 80+, patiënten en studenten.
Mijn werkervaring heb ik opgedaan als:

• logopedist in het speciaal onderwijs (mytylschool)
• docent stem en uitspraak HBO- Opleiding Logopedie
• praktijkbegeleiding van studenten logopedie
• praktijkhouder/logopedist in mijn logopediepraktijk
• NT2-trainer bij Dutch Lesson Veldhoven

 

Blog

Blogs of standaard protocollen vullen?

Blog# 153-Blogs of standaard protocollen vullen?

Blogs of standaard protocollen vullen?

Waarom schrijf je wel  blogs en haat je die verplichte administratieve protocollen?”
Laatst stelde een bekende mij die vraag, want er zit wel iets tegenstrijdigs in.
De ongezonde nadruk die er lag/ligt op het steeds weer invullen van data, de “ terreur” rond het formuleren van notulen bij kwaliteitsbijeenkomsten ten koste van de vakinhoud, de verplichte evaluaties van patiënten/cliënten. Het voelde voor mij zo verkeerd dat ik geen contract meer tekende.
Vrijwillig tijd nemen voor blogs en daarmee mijn jarenlange ervaring delen. Een kijkje achter de schermen geven…. Eigenlijk doe je dat toch ook met het invullen van die protocollen?
Eh nee, er zitten voor mij grote verschillen.
Het antwoord op: Blogs of standaard protocollen vullen?  Lees  maar even verder….

De meerwaarde van blogs

Wat fijn dat je nu al reageert op mijn bericht. Ik kon vannacht niet slapen omdat het gesprek over mijn kind met school door mijn hoofd bleef spoken. We worden gewoon niet begrepen en de anderen aan de tafel lijken in mijn ogen te weinig kennis/ervaring te hebben op dit gebied. Ja, zelfs dat instituut waarnaar school ons stuurde, leek de plank volledig mis te slaan in onze ogen. Het vervelende is… ze geven het niet toe, want dat zou al zoveel helpen!

Midden in de nacht ging ik op internet speuren naar meer informatie, want ik weigerde te geloven dat wij de enige zijn met deze hulpvraag. Zo vond ik jouw blogs over dyslexie en hoogbegaafdheid. Je bevestigde daarmee dat wij niet de enige zijn, maar waarom begrijpen ze ons dan niet? Mijn nachtelijk mailtje aan jou heb ik uiteindelijk pas vanmorgen aan je verzonden.”

Zo startte het gesprek toen ik besloot na het lezen van het korte bericht haar even te bellen in plaats van te mailen.

Het verschil tussen blogs of standaard protocollen vullen?

Eigenlijk al duidelijk na het bovenstaande verhaal. Bij blogs informeer ik mensen vooraf over een klacht en help ik mensen om een eigen afweging te maken. Bevestig ik vaak mensen in hun vermoeden. Dat helpt om een weloverwogen stap te zetten in het belang van bijvoorbeeld hun kind of in hun eigen belang.
Een protocol vullen heeft natuurlijk nut als je belangrijke stappen vreest over te slaan, maar ter informatie voegt het voor mijn gevoel niets toe voor de hulpvrager. Het voelt voor mij vooral als een controle door de betalende partij…. de zorgverzekering.

Standaard gevulde verplichte protocollen…

In al die jaren dat ik knarsetandend steeds weer voorgekauwde lijsten moest vullen, kreeg ik dit soort berichten nooit. Het onbehaaglijke gevoel dat ik werd gecontroleerd door instanties groeide. Instanties die in het leven waren geroepen om ons professionals te controleren. Ze kwamen in die tijd als (dure) paddenstoelen uit de grond.
Elk jaar weer een nieuwe eis waarbij ik steeds meer de behoefte voelde al die verzekeraars een boekje
“ Rupsje Nooit Genoeg” te sturen.

Soms ook met verbazing ervarend dat het niet mijn beste collega’s waren die wel erg bedreven waren in het vullen van die data tijdens de therapietijd. Alles in de tijd van de patiënt want uiteindelijk moet er ook nog een redelijk salaris worden verdiend.
Kortom: Werkplezier verdween, frustratie kwam ervoor in de plaats.

Want…

Wat wil ik als hulpvrager echt weten?

Ik stelde aan mezelf steeds vaker vragen:

  • Als ik een klacht heb, wat wil ik dan vooral weten over mijn klacht?
  • Ben ik de enige met die klacht?
  • Is er iets aan te doen en hoe dan?
  • Mag ik ervan uitgaan dat de behandeling aansluit bij mijn persoonlijke klacht of is het een standaard protocolbehandeling?
  • Is er ruimte voor mijn vragen en denkbeelden tijdens die therapie?
  • Op welke manier bespreekt en denkt mijn toekomstige hulpverlener zelf over deze klacht?

De stekker eruit!

Onlangs las ik een artikel over een niet langer praktiserende fysiotherapeut in Het blad Arts en Auto. Hij miste de behandelingen en de contacten, maar volstrekt niet die administratieve rompslomp. Hij ging iets anders doen.

Het doorslaggevende moment dat ook de stekker uit mijn fantastische kwaliteitskring dyslexie ging.
Het moment dat we als goed draaiende groep logopedisten/ dyslexiespecialisten allemaal tijdens dezelfde vergadering ons opeens uitspraken over die nutteloos voelende knellende controledwang. We kregen notulen terug van het bureau dat in het leven was geroepen om ons te controleren op het gebied van het naleven van de protocollen tijdens onze vakinhoudelijke vergadering. Bepaalde woordkeuze was niet conform het protocol en er waren ook twijfels of de keuze (en het proces daartoe) van het onderwerp wel relevant genoeg was. Het voelde alsof we als kleuters een standje kregen voor een bijeenkomst waarvan wij zelf de waarde hoog inschatten.

Onvermijdelijke vragen

  • “Willen we zo als groep nog wel verder?”
  • “Laten we toe dat bureaus die veel belastinggeld kosten ons blijven ringeloren?”

Maar ook:

  • “Wat is het alternatief als we afhaken, behalve dat we geen verplichte “kwaliteitspunten” meer ontvangen voor deze waardevolle bijeenkomsten?”
  • “Wie is voor het contract met zorgverzekeringen van deze bijeenkomsten afhankelijk?”

Een gezamenlijk genomen beslissing

Vragen die aantoonden dat we een hechte groep waren met veel collegialiteit, zorg voor elkaar en liefde voor ons werk. De antwoorden logen er niet om. Veel jonge collega’s overwogen al een tijd om dit mooie vak vroegtijdig te verlaten. Sommigen hadden ons al voor een vervolgstudie verlaten en enkelen waren zich aan het oriënteren.

Knellende protocollen

De kwaliteitsgroep die jarenlang zo goed functioneerde werd steeds vaker gehinderd door protocollair geneuzel dat de aandacht van de inhoud ondergeschikt maakte aan opgelegde formuleringsregels.
De motivatie om daar – voor velen zelfs onbetaalde vrije tijd in te moeten steken- begon opeens een rol van betekenis te spelen en na een rondje meningen was de kogel door de kerk.

Persoonlijke beslissing

Uiteindelijk leidde dit voor mij tot het besluit om helemaal geen contracten meer te tekenen, zodat ik mijn handen vrij heb.

Vrij voor o.a.

  • mijn specialisatie dyslexie voor middelbare scholieren en hoogbegaafdheid
  • cursus spraakafzien voor slechthorenden
  • Nederlands voor anderstaligen zie https://www.dutchlessonveldhoven.nl
  • SpellingProf een site die ik samen met twee anderen heb gemaakt en waarvoor ik me met de inhoud bezighoud zie https://www.spellingprof.nl 
  • informatieve blogs waarin ik ervaringen uit de spreekkamer deel

Blogs of standaard protocollen vullen?

De keuze is voor mij overduidelijk. Al bereik ik per blog maar één persoon dan is dat al van oneindig veel meerwaarde dan standaard protocollen vullen voor een onpersoonlijke databank. Ze vertellen niets over de inhoud van het onderwerp en je weet ook nog steeds niets over de werkelijke interesse van de hulpverlener in jou!

Meer informatie?
https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/blog151-duurder-wordende-gezondheidszorg-kan-goedkoper/

 

 

Read More
Duurder wordende gezondheidszorg kan goedkoper.

Blog#151-Duurder wordende gezondheidszorg kan goedkoper

De duurder wordende gezondheidszorg goedkoper maken kan!

10 januari 2022: Een nieuw kabinet bij de koning op het bordes en elk departement heeft de uitdaging om het toebedeelde budget zo goed mogelijk te besteden…
Voor diegene die over gezondheidszorg de scepter gaat zwaaien in deze Coronatijd een verantwoordelijke taak.
Naast het gegeven om ons veilig en verstandig uit deze pandemie te loodsen, zucht de gezondheidszorg al jaren onder de uitdijende kosten. Maar… Duurder wordende gezondheidszorg kan goedkoper, echt!

De zorgmedewerkers in alle sectoren zuchten al jaren

want…..
Waar is hun professionele autonomie gebleven?
Het vertrouwen dat zij het beste weten hoe hun werk zo efficiënt,  verantwoord en effectief mogelijk in te richten.

Verandert er dan nooit iets?

Inmiddels heb ik al enige jaren geen contracten meer afgesloten en gaan veel ergernissen rond de in mijn ogen uit de hand gelopen controledrift aan mij voorbij. Natuurlijk spreek ik nog collega’s, zie ik hun berichten op LinkedIn en is er ruimte voor collegiaal overleg.

Dan merk ik:

Er is nog niets geleerd over efficiency en doelmatig inzetten van collegiale expertise als ik:

  • de zorgen lees van de huisartsen omdat hun praktijkondersteuners onbetaalbaar dreigen te worden dankzij andere  (verkeerde) besteding van de zorgverzekeringsgelden
  • met hen de arrogantie ervaar van de overheid als zij als een klein kind beschuldigd worden van GGD-tje spelen toen het Boosteren een organisatorische ramp dreigde te worden
  • lees dat de macht van de zorgverzekeraar nog steeds niet aan banden is gelegd en zij geld over de balk gooien met dure reclames
  • hoor dat “lucratieve” auditbureaus volop werk hebben
  • collega’s hoor verzuchten dat elk jaar de lat weer hoger wordt gelegd in plaats van lager en zij zich in wanhoop afvragen wanneer de geleverde kwaliteit eindelijk eens goed genoeg is?
De duurder wordende gezondheidszorg kán goedkoper

De meest voor de hand liggende remedie om de steeds duurder wordende gezondheidszorg in te dammen?

  • Begin met alle overbodige en geldverslindende (controle) regels te schrappen.
  • Geef werk weer terug aan de professional.
  • Schrap tijdverslindende, overbodige protocollen en besteed de vrijgekomen tijd aan de zorgvrager.
  • Dit bespaart meteen weer op controlerende baantjes van auditbureaus die als paddenstoelen uit de grond zijn gekomen.
  • Zet de preventie centraal, want voorkomen is nog altijd goedkoper dan genezen.
  • Schrap al die dure reclames voor de zorgverzekeringen.
  • Vervang die marktwerking waardoor concurrenten elkaar juist gingen tégenwerken in plaats van samenwerken. Verantwoorde en efficiënte zorg is volgens mij vooral gebaseerd op samenwerking, het delen van expertise en collegialiteit.
Duurder wordende gezondheidszorg kan goedkoper….

De budgettering terug?
Tegenstanders zijn er voor elk plan, maar de vroegere budgettering had ook goede kanten. Het was in ieder geval een probaat middel om onnodige en eindeloze behandelingen te voorkomen.
Mijn eigen ervaring uit die tijd?
Slim gebruik maken van elkaars expertise/specialisme. Destijds wilde ik zoveel mogelijk patiënten/cliënten  helpen met het toebedeelde budget. Dat betekent in de praktijk “uitruilen” of verwijzen van de hulpvrager naar de juiste collega. Zo besteedde ik mijn budget zo doelmatig mogelijk en kreeg de hulpvrager de best mogelijke hulp. Het betekent dat je elkaars en  eigen expertise goed moet kennen maar ook vooral goed gaat communiceren en samenwerken!!

Hoop vestigen op een minister uit het werkveld

Inmiddels is alle hoop gevestigd op de minister die uit het werkveld komt. Hij wordt nog voor de beëdiging al door mensen uit het werkveld bestookt met waardevolle adviezen. Zijn daadkracht en ergernis over de stroperigheid waarmee besluiten werden genomen, geven hoop. Gaat er eindelijk een andere wind waaien en zijn er koerswijzigingen op komst?

Democratie maar ook vaart in besluitvorming en uitvoering

Nu maar hopen dat hij al die adviezen kan realiseren en de stroperigheid van langdurige debatten, stemmingen en trage uitvoering van plannen eens achterwege blijven. Democratie is een groot goed, maar het geduld van de zorgprofessional is al veel te lang op de proef gesteld.

https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/contractvrij-logopedie-met-restitutiepolis/

 

Meer lezen over andere benaderingen bij spellingstoornissen/dyslexie? https://www.spellingprof.nl  

 

 

 

 

 

Read More
Werkmails tijdens een vakantie beantwoorden

Blog# 149-Werkmails tijdens een vakantie beantwoorden

Werkmails tijdens een vakantie beantwoorden

Tijdens mijn vakanties komen altijd  “die mailtjes”. Je weet wel…. berichtjes waarbij je alarmbelletjes hoort afgaan.
Mails van bezorgde ouders laten wachten?
Nou…. dat zit niet in mijn systeem, nooit gezeten trouwens.
Is het de liefde voor mijn werk?
De eigen ervaringen als moeder als het vroeger met een kind even niet lekker liep en ik een steen in mijn maag voelde?
De voldoening als je rust hoort in de ademhaling en stem en het (toe)vertrouwen ziet komen in de ogen van moeder en kind?
Het wéten hoe treffend het cliché is: “Gaat het goed met ons kind dan gaat het ook goed met ons en met ons hele gezin!”

Wat je ervoor terugkrijgt?

Vakantiemail vol met dit soort hartelijkheid

“Dankjewel weer voor je uitgebreide antwoord, ik waardeer dit zeer!”
“Fijn om iemand te hebben die ’t helemaal begrijpt!”
“Ik denk dat we als team een fijne samenwerking gaan vormen.”
En weer terug in Nederland:
“Bedankt voor het fijne gesprek.”

Betrokkenheid bij je werk

Betrokken zijn bij je werk ….
Belangstelling voor het wel en wee van je toekomstige client en de ouders….
Het kost tijd maar je krijgt er zoveel voor terug.
Voor mij een vanzelfsprekende voorwaarde. Oók als dat betekent dat je tijdens je vakantie beschikbaar blijft voor die bezorgde berichten. Iemand met zorgen over school, die ziet dat hun kind niet lekker in zijn vel zit. Liever maar niet meer naar school wil gaan…
Dat gaat aan ouders knagen en dan laat je zo’n bezorgd telefoontje of mailtje toch niet onbeantwoord?

Een samenwerking waar je energie van krijgt

Als je dan van die dankbare reacties krijgt, de volledige medewerking en het vertrouwen van ouders krijgt….
Een kind al tijdens een eerste (online) afspraak ziet lachen…
Weer vol vertrouwen, vrolijk naar school gaat?
Dat doen we sámen als team: ouders, kind, school en ikzelf.
Dan blijft dit werk na al die jaren nog steeds zo zinvol!

Meer lezen? https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/blog132-ik-ben-slecht-in-talen/

Interesse in informatie over spellingregels? https://www.spellingprof.nl 
Behalve dat vind je daar veel praktische informatie en ook informatieve blogs!

 

Read More
Wat vind jij van standaard klanttevredenheidsonderzoeken?

Blog#147- Wat vind jij van standaard klanttevredenheidsonderzoeken?

Klanttevredenheidsonderzoeken

De decembermaand roept bij mij jaarlijks een behoefte op om terug te blikken op het jaar dat alweer bijna verstreken is. Dit jaar viel mij iets op dat steeds meer een HYPE lijkt te worden. Het was ook in mijn beroep al tot mijn verdriet doorgedrongen. Die standaard kille klanttevredenheidsonderzoeken.
Daarom mijn vraag: Wat vind jij van standaard klanttevredenheidsonderzoeken?
Vul jij ze in of gaan ze in de digitale prullenbak? Lees jij altijd de reviews en vraag jij je dan af hoe betrouwbaar ze zijn?

Als paddenstoelen komen klanttevredenheidsonderzoeken uit de grond

  • Ben je bij de kapper geweest? Het mailtje voor een “rapportcijfer” is er al nog voor je thuis bent. Voor mij een ware afknapper want met de kapster onderhoudt ik een warm contact, maar om haar na elke kappersbeurt min of meer “de liefde te moeten verklaren”?
  • Een bank waar ik al sinds heugenis klant ben en die opeens “moeilijk doet” en inloggen blokkeert omdat ik me eerst maar eens moet legitimeren. Het regent klachten en toch… na ons 3 minuten durende telefoongesprek meteen de mail:. “Hoe tevreden was u? Invullen van deze enquête neemt slechts 2 minuten in beslag.”
  • Een telefonische vraag aan de verzekeringsmaatschappij en jawel hoor…. je kunt er de klok intussen op gelijk zetten.
  • De koeriersdiensten? Idem.

Als een 8 niet genoeg is ……

Met stip op nummer 1 qua onzin vond ik het nabellen van de garage. “Bent u misschien niet tevreden?” vroeg de receptionist bezorgd. Na een grote beurt had ik ‘maar’ een 8 gegeven. “Waarom geen 9 of liever nog een 10?” 
“Bent u of is uw garage dan volmaakt?” was mijn verbaasde vraag en… “Zijn er dan helemaal geen verbeterpunten meer binnen uw bedrijf?” De persoon aan de andere kant werd wat nerveus en mompelde wat vaags. En helaas…. nog steeds komt er per mail het verzoek om bij tevredenheid een 10 te geven….. Uit medelijden met die monteur die daar misschien op wordt afgerekend, speel ik dan het ‘spelletje’ maar mee. Maar hoe betrouwbaar is zo’n onderzoek dan eigenlijk nog?
Dat ik gewoon weer als tevreden klant een nieuwe afspraak maak voor mijn auto is kennelijk niet voldoende bewijs van mijn tevredenheid.

Evalueren is goed maar …

Kijk, een evaluatie is prima, maar het was ooit DE bekende druppel en reden dat ik destijds de stekker uit de contracten met de zorgverzekeraars heb getrokken. Op het moment dat we verplicht waren om van iedere patiënt/cliënt na beëindiging van de behandeling een evaluatieformulier te moeten overhandigen aan de betalende zorgverzekering. Degene die digitaal minder vaardig was, dienden we zelfs daarbij te helpen! Hoe betrouwbaar is dat!?
Niet iedere hulpvrager zit daarop te wachten en geloof me na al die jaren weet ik dat de mens ‘mans genoeg is’ om zijn of haar wensen kenbaar te maken.
Wat als we geen evaluatieformulieren invulden? Nou, dat telde mee in jouw mate van bekwaamheid
(online bij een zorgverzekeraar vermeld) en….. zag je terug in een lager behandeltarief!!
Bij elke weigering omdat ik de geld- en tijdverslindende bureaucratie erachter zag, ging je een tarieftreetje naar beneden.
Het voelde voor mij als een vorm van chantage.

Wat heeft eigenlijk jouw voorkeur om af te stemmen en te evalueren?

Korte lijntjes bij een persoonlijke klanttevredenheidspeiling ….

Hoe doe je dat dan?
Nou gewoon…Een kort controle momentje inbouwen tijdens maar ook aan het begin en einde van elke afspraak zoals:

  • Zijn er nog vragen?
  • Gaat het te snel of juist te langzaam?
  • Goed blijven letten op lichaamstaal en meteen navragen “Zit je iets dwars?”
  • Hoe bevielen de opdrachten?

Of…

Een voorgekauwd standaard evaluatie formulier?

Ben ik nou de enige die dan net niet de vragen of antwoordmogelijkheden vind die voor mij van toepassing zijn?
Denken ze nou echt dat ze dáármee goede zorg en service stimuleren of kunnen verbeteren?
Is het vullen van (digitale) formulieren met administratieve gegevens echt de garantie dat je je werk goed doet?
Geloven ze nou werkelijk dat iemand die niet tevreden is over de behandelaar, therapeut, kapper of monteur steeds een nieuwe afspraak blijft maken? Die wacht zo’n evaluatieformulier toch niet af, maar gaat al eerder naar de concurrent.

Klanttevredenheidsonderzoeken slaan in mijn beleving te ver door en ondermijnen het vertrouwen in iemands professionaliteit.
“Alles waar TE voor staat, is niet goed “, werd mij al vroeg bijgebracht.

Werken vanuit een innerlijke overtuiging

Berichtjes lezen of telefoontjes zo snel mogelijk beantwoorden die mij bereiken óók tijdens mijn vakantie. Dat hoort daar ook bij..
Nee, dat hóefde mij niet bijgebracht te worden tijdens kwaliteitsbijeenkomsten, die kreeg ik gratis mee bij mijn opvoeding!
Vooral berichten van bezorgde ouders kúnnen niet wachten op antwoord.
Mails van bezorgde ouders laten wachten?
Nou…. dat zat en zit niet in mijn systeem.

Geen ‘hete controle-adem voelen’ via standaard evaluatieformulieren van de zorgverzekeringen.

Hoe  die schriftelijke vrijwillige evaluatie er dan uitziet?

Een bloemlezing:

  • “Dankjewel weer voor je uitgebreide antwoord, ik waardeer dit zeer! En dat in je vakantie” 
  • “Fijn om iemand te kunnen raadplegen die ’t helemaal begrijpt!”
  • “Ik denk dat we als team een fijne samenwerking gaan vormen.”
  • “Bedankt voor dit fijne gesprek.”
  • “Wat apart dat ik na al die jaren cursus Nederlands elders eindelijk door jouw lessen wél Nederlands durf te spreken!”
  • “Mijn Nederlandse echtgenoot was verbaasd dat ik zo makkelijk in zijn taal meepraatte toen zijn vroegere studievrienden onverwachts op bezoek kwamen.”
  • “Wat gaat het lekker met de kinderen op school. Zo fijn dat je met ons meedacht toen wij even met de handen in het haar zaten.”
  • ” Zelfs de bezoekende familie viel het op. Voor het eerst sinds jaren weer eens een echte verjaardag gehad. Niet in de keuken voor de hapjes zorgend omdat ik toch geen gesprek kon volgen, maar als stralend middelpunt op mijn eigen verjaardag! Die cursus spraakafzien heeft me echt geholpen.” 
  • “Een weekje overslaan? Kan het misschien voor een keer op een andere dag, want hij kijkt echt naar de afspraken uit”.
  • Een bloemetje met bedankt!

Betrokken zijn bij je werk ….

Belangstelling voor het wel en wee van je (toekomstige) client, de ouders of partner….
Het kost tijd en soms worden ze niet eens jouw cliënt, maar je krijgt er zoveel voor terug.
Voor mij een vanzelfsprekende voorwaarde. Oók als dat betekent dat je tijdens je vakantie beschikbaar blijft voor bezorgde berichten. Iemand met zorgen over school, die ziet dat hun kind niet lekker in zijn vel zit. Liefst niet meer school bezoekt…
Dat gaat aan ouders knagen en dan laat je zo’n bezorgd telefoontje of mailtje toch niet onbeantwoord?

Als je dan van die dankbare reacties krijgt, de volledige medewerking en het vertrouwen van ouders krijgt….
Een kind waarbij al tijdens een eerste afspraak de spanning verdwijnt en ziet lachen…
Dan blijft dit werk na al die jaren nog steeds zo zinvol en geeft het mij heel veel voldoening!
Dat zijn mijn evaluatiemomentjes en…. nee die 10 haal ik vast ook niet. Niemand is onfeilbaar. Laten die “ontevreden” mensen die bij mij niet vinden wat ze wensen gewoon de vrijheid hebben om verder te zoeken.

Meer lezen over dit onderwerp? https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/blog145-waarom-kies-je-dit-beroep/

Meer weten over NT2? https://www.dutchlessonveldhoven.nl 

Read More
Liever geen verborgen agenda's

Blog#146-Liever geen verborgen agenda’s

Liever geen verborgen agenda’s

“ Wat praat je veel ( met mijn kind).”
Citaat`; Ouder van Kleuter met een vertraagde spraakontwikkeling.

“Je bent de eerste die zo streng tegen me is.”
Citaat: leraar met stemklachten, die stem hygiënische maatregelen ontving.

“ Zo duidelijk zichtbaar zou iedereen moeten praten, dat compenseert mijn gehoor.”
Citaat: cursist met gehoorbeperking aan het begin van een cursus spraakafzien.

Liever geen verborgen agenda’s

“ Nu gaat het lezen opeens veel beter.’
Citaat: scholier met dyslexie.

“ Met deze strategie heb ik leren léren.”
Citaat: Hoogbegaafde leerling met dyslexie.

“ Eindelijk is Nederlands leren ook Nederlands ( durven) spreken”
Citaat: NT2- cursist, die al vele cursussen Nederlands had gevolgd, maar nog steeds in het Engels communiceerde.

Zachte heelmeester maken stinkende wonden

De leraar die me later tijdens een sportdag nog eens tegenkwam en me olijk bij zijn collega introduceerde:

“ Zij heeft me het spreekwoord: zachte heelmeesters maken stinkende wonden, aan den lijve doen ervaren. Het grappige is, ik gebruik het ook weleens in een klassituatie.”

Geen verborgen agenda’s

Geen verborgen agenda”s is zoiets als  “ What you see is what you get.”
Ik weet het, het komt soms weleens erg direct over, maar als hulpverlener ben je en hoef je geen vriendjes te zijn met degene die jouw hulp vraagt.
Wat dan wel?
In goed overleg het gewenste doel bespreken en de weg naar dat doel toe.

De ingrediënten?

  • respect
  • begrip
  • empathie
  • betrouwbaarheid
  • consequent het beoogde doel bewaken
  • en soms is dan een vleugje strengheid onvermijdelijk

” What you see is what you get”

Concreet betekent het:

  • Vertel die moeder van die peuter/kleuter dat een speen niet helpt om de spraak en taal op gang te brengen, maar dat het natuurlijk lekker rustig is…. Praat en begeleid je dagelijkse activiteiten met taal en laat die smartphone eens liggen….
  • De ongemakkelijke boodschap aan die muzikale leraar geven dat al dat koorwerk na school en het enthousiast aanmoedigen tijdens de sportlessen wel fantastisch zijn, maar zijn beschadigde stembanden geen goed doen.

Geen verborgen agenda’s, maar:

  • Laat de slechthorende direct bij het eerste contact ervaren dat ook hij of zij het spraakafzien kan leren ter ondersteuning van de hoortoestellen.
  • Help leerlingen met dyslexie ontdekken hoe ze met hun dyslexie kunnen omgaan en dat in de meeste gevallen met een andere aanpak veel meer mogelijk is dan ze dachten.
  • Vat dat schooloverleg met gemaakte afspraken samen  en voorkom zo dat niemand het vergeet of zich niet meer herinnert met verdrietige gevolgen voor de leerling die het betreft.
  • Bij puberende tieners heel direct aansluiten bij hun concrete motivatie nl. die toets Engels in één keer halen.
  • Gebruikmaken van die hoge intelligentie en hun vaak sterk ontwikkelde redeneringsniveau.
  • Improviseer bij de lessen Nederlands en sluit aan bij de belevingswereld van die cursist die geen Nederlands durfde spreken.

Een mooi cadeau ter inspiratie

Ooit kreeg ik bij het afscheid van een geslaagde tiener met dyslexie van hem een evaluatie:
” Je hebt steeds een les of een situatie geēvalueerd, nu is het mijn beurt: 

Soms vond ik je onuitstaanbaar als je me bijvoorbeeld confronteerde met een niet nagekomen belofte rond een te maken opdracht. Dan vond ik het knap irritant dat je niet boos werd, maar gewoon naast deze opdrachten nieuwe meegaf. Dan leek je m’n moeder wel! Dat was lastig. Je kon best kritisch zijn, maar ook grappig, humoristisch en dan lachten we samen.
Met humor een hardnekkig probleem bespreekbaar maken, blijkt een kunst die jij beheerst.
Je was ook begripvol, lief, en bemoedigend als ik gefrustreerd binnenkwam, omdat de bij jou zo goed begrepen en gemaakte opdrachten tijdens de toets toch minder punten opleverden.”

“ Dankzij al die bemoeienissen en steun heb ik mijn doel toch bereikt. Je hebt uiteindelijk wel het beste uit mij gehaald. Voor mij werkte je aanpak goed en je bent meer dan okay.” 

Het grootste, eerlijkste en mooiste compliment ooit waar ik nog vaak met plezier aan terugdenk.
Meer lezen over dit onderwerp? https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/blog145-waarom-kies-je-dit-beroep/

Meer informatie over dyslexie en spelling vind je op deze website of op
https://www.spellingprof.nl 

Meer over NT2? https://www.dutchlessonveldhoven.nl 

 

 

 

Read More
50 tinten Nederlands op de werkvloer

Blog#143- 50 tinten Nederlands op werkvloer

Gelezen op LinkedIn….

k werk alleen samen met Nederlands sprekende kandidaten.”
en na dit citaat de mening van de indiener:

“Dit zijn bedrijven die zeggen te willen groeien, maar vervolgens bepaalde eisen stellen, die niets te maken hebben met de kwaliteiten van de betreffende persoon.
Het antwoord op  de vraag waarom ze deze eisen stellen: ‘omdat het hele team Nederlands spreekt.’
Krijgt de reactie:
“is het niet zo dat de meeste programmeertalen in het Engels geschreven zijn?
Wordt het niet eens tijd voor verandering?”
Een discussie volgt met voor- en tegenstanders. Aanleiding tot het schrijven van  “50 tinten Nederlands op de werkvloer”!

De reacties

Er volgen vele reacties op deze mening en natuurlijk mag je deze mening uiten, maar…. dan zou je toch ook open moeten staan voor andere meningen?  Bijvoorbeeld voor deze reactie:

Alsof je alleen een bedrijf bent als het om programmeren gaat. En hoe gaat dat dan als:

  • je doodziek, gespannen en angstig bent om wat gaat komen en een zorgverlener hebt die jouw taal niet spreekt?
  • je dan ook nog moet zoeken naar woorden om je klachten kenbaar te maken?
  • hoogbejaarde die misschien alleen Nederlands spreekt?
  • je slechthorend of doof bent en al moeite hebt om Nederlands goed te verstaan?
  • je in het ( basis) onderwijs wilt werken of in een dienstverlenende sector werkt waarin je Nederlandse collega’s geen of onvoldoende Engels spreken en begrijpen?

En tot slot: Is het niet verrassend dat al die medici afkomstig uit andere landen wel gewoon Nederlands ( leren) praten?

Eigen taal ondergeschikt maken of niet?

Dit is toch zo typisch Nederland om de eigen taal op te offeren. Waarom geen Nederlands op de werkvloer in Nederland? Wat is daar mis mee? In vele landen is het heel normaal dat men de taal van het land spreekt. Men is trots op hun land en taal en dragen hun cultuur uit via die taal. Daar kunnen wij wat van leren….. “

N.a.v. deze reactie de volgende vraag:

“Wat is er mis mee om de taal te leren van het land waar je woont en werkt?”

Antwoord:

“Daar is niets mis mee, maar we weten allemaal hoe lastig de Nederlandse taal is, dus veel mensen spreken dat niet in één dag.”

En een andere reactie:

“Ik ben er juist trots op dat ons land zich hard maakt voor tweetalig onderwijs en een tweetalige werkvloer, in plaats van te pretenderen dat Nederlands dé (internationale) taal is die iedereen maar moet leren. Daar kunnen onze buurlanden weer wat van leren”.

Ieder heeft recht op een persoonlijke mening, maar in deze discussie ging men uit van een paar veronderstellingen. Veronderstellingen die vragen om een reactie waarbij de ervaring van de doelgroep uitgangspunt is.. Zoals:

Veronderstelling 1. “We weten allemaal hoe lastig de Nederlandse taal is.”

Lastiger dan welke taal?

  • Heb jij dan nooit geworsteld met al die verschillende persoonlijke uitgangen bij Franse of Spaanse werkwoorden en de verschillende tijden?
  • Nooit ruzie gehad met die Duitse naamvallen?
  • Spreek jij (vloeiend) Frans in Frankrijk of “vlucht” je snel naar Engels? Is dat Engels dan foutloos?
  • Ik hoorde laatst van een “Oost-Europese” cursist dat onze taal in een aantal opzichten voor haar veel gemakkelijker was dan haar moedertaal.

Veronderstelling 2 “Veel mensen spreken dat niet in één dag.”

  • Vragen we dat dan van onze buitenlandse collega’s?
  • Hoelang deed jij erover om Engels te leren?
  • Hoeveel Nederlanders spreken Frans in Frankrijk?

Veronderstelling 3 “Pretenderen dat Nederlands dé (internationale) taal is die iedereen maar moet leren. Daar kunnen onze buurlanden weer wat van leren”.

Ervaringen rond Nederlands spreken en het “moeten leren” door buitenlanders:

  • Te beginnen bij mijn eigen vakantie-ervaring waarbij ik overnachtte op een camping aan de Spaanse zijde van de Pyreneeën. De Spaanse receptioniste zag het Nederlandse kenteken en begroette me in het Nederlands. Mijn licht teleurgestelde gezicht interpreteerde ze verkeerd, maar op mijn lachende reactie dat ik toch niet voor niets Spaans leer, ontstond spontaan een geanimeerd gesprek.
    Een gesprek in “50 tinten Spaans en Nederlands”, waarbij het ijs direct gebroken was. Niet alleen omdat we beiden graag wilden oefenen in die andere taal, maar ook omdat we begrip voor elkaars worstelingen hadden.
    Het gevolg?
    Op de terugweg een maand later herkende ze mij als die Nederlandse met wie ze in het Spaans en Nederlands had gesproken. Een warme glimlach van herkenning en een hartelijk welkomstwoord was het gevolg.

De Nederlandse taal moeten of wíllen leren? Een aantal werkervaringen met cursisten ……

50 tinten Nederlands op de werkvloer

  • De Engelse medewerker die in een Nederlands bedrijf werd gevraagd om de Nederlandse spelling van haar Nederlandse collega’s te controleren. Ja, echt!
    Ze kwam uit eigen beweging naar mijn praktijk want als tegenprestatie voor deze eer wilde ze graag aan haar Engelse accent werken.
  • Die Zweedse baas die na haar promotie vond dat ze voor haar Nederlandse werknemers op z’n minst met Kerstmis toch wel in het Nederlands moest kunnen speechen.
  • Ouders die zo graag in Nederland willen integreren dat ze uit eigen beweging Nederlands willen leren. Niet voor hun werk, maar om op de ouderavonden van hun kinderen gewoon Nederlands te kunnen spreken. Om hun kinderen te kunnen begeleiden met het huiswerk, de schoolvriendjes te kunnen verstaan en… om tijdens de jaarlijkse straat barbecue aan àlle gesprekken te kunnen deelnemen in de taal van het land waar ze hun kinderen willen grootbrengen!
  • De Duitse productiewerknemer die met een brede glimlach trots en voldaan vertelde hoe hij helemaal in het Nederlands zelfstandig een appartement had gekocht.

Ik kan nog lang doorgaan met tal van dit soort ervaringen.

Hun gemeenschappelijke ervaring met Nederlands leren

Ze gaven allemaal met veel trots en voldoening aan dat zij dankzij die gemeenschappelijke Nederlandse taal zich meer één voelden met hun teamleden, hun buurt, collega’s of hun sportmaatjes.

Onze gemeenschappelijke ervaring:

  • Niemand leert een taal in één dag of jij dan wel?
  • Zo gaat er bij hen net als bij ons óók tijd overheen voordat ze het Nederlands begrijpen en veel later voldoende kunnen spreken.

Middelbare school taalreisjes

Wij organiseren via school taalreisjes voor onze tieners naar gastgezinnen in bijvoorbeeld Engeland of waar ook.
Waarom?

Om de taal te leren gebruiken, te móeten spreken, want zo leer je het pas echt, als niemand jouw taal spreekt. Dan móet je wel. En ja… dat gaat met vallen en opstaan. Daarvoor hebben we die gastgezinnen nodig en voelen we ons veilig om de taalfouten te maken, want zij wachten geduldig en met respect.

Nu wij nog! Beschouw ons land als hun taalreisje!

  • Gún je buitenlandse werknemers/collega’s de tijd die er nu eenmaal voor staat om een andere taal te leren.
  • Máák als werkgever een budget vrij zodat in ieder geval het financiële aspect niet de blokkade wordt om de taal te leren.

En….. geniet samen van dat leerproces waarbij wij Nederlanders hun “gastgezin” zijn waar ze fouten mogen maken bij het leren van onze taal! Waarbij wij hen in dat leerproces met geduld en respect die ruimte bieden. Ruimte voor de grijstinten Nederlands/Engels in plaats van direct overgaan op ons ( steenkolen) Engels en zo de weg afsnijden naar de kans om Nederlands te leren.

Geniet samen van  die “50 tinten Nederlands op je werkvloer!”

Meer weten over Nederlands op de werkvloer? https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/blog130-nederlands-en-kansen-in-het-bedrijf/

Hulp nodig bij de spelling? https://www.spellingprof.nl 

 

 

Read More
Testimonials