040 255 23 92 / Frederikadreef 1 5503 JV Veldhoven

Logopedische
hulp bij

Spraakafzien is veel méér dan liplezen. Het is net als een hoortoestel niet zaligmakend. Het gaat om de versterkende combinatie van een goed aangepast hoortoestel en de training spraakafzien.  Zó krijg je een “optelsom” van 1+1= 3! Je leert technieken, krijgt allerlei praktische tips. Je goed horende omgeving heeft hierin een belangrijke taak en wordt erbij betrokken!

Lees meer

Over mij

Ik ben opgeleid als logopedist, docent-logopedie en heb
zowel gewerkt met kinderen vanaf 2 jaar als met volwassenen
tot 80+, patiënten en studenten.
Mijn werkervaring heb ik opgedaan als:

• Logopedist in het speciaal onderwijs ( mytylschool)
• Docent stem en uitspraak HBO- Opleiding Logopedie en
praktijkbegeleiding van studenten logopedie
• Praktijkhouder/logopedist in mijn eigen logopedie praktijk

Lees meer

Blog

contractvriie logopedie vanaf 2019
By Silvia Linssen
In Logopedie/divers
31 oktober 2018

Waarom contract vrije logopedie vanaf 2019 bij Silvia Linssen

Vanaf 2019 niet meer tekenen bij het kruisje, maar…. contractvrije logopedie via restitutiepolis!

Ken je dat gevoel? Je werkt jaren met plezier, je voelt je rijk want je hebt precies het beroep gekozen waarin je je als een vis in het water voelt. Het is nooit een punt om naar een na- of bijscholing te gaan, integendeel zelfs, want het maakt je werk alleen maar leuker en interessanter, zelfs de vrije zaterdag ervoor opgeven…. geen probleem.

En  dan …opeens betrapte ik me erop dat ik niet meer graag mijn vrije zaterdag opofferde. Ik realiseerde me dat er een verschil is tussen móeten voor de “kwaliteitspuntjes” of voor een volgende herregistratie en gaan omdat ikzèlf wil, omdat ík mijn kennis op dat specifieke terrein wil vergroten.

De toenemende regelzucht, protocollen, waarvan ik me afvraag wat de toegevoegde waarde is voor mijn patiënt/cliënt. Eigenlijk moet ik die papieren rompslomp in therapietijd doen. Volgens het tarief en de zorgverzekeraar. Maar…. die tijd wil ik juist direct aan de patiënt/cliënt besteden om de klachten te verhelpen, dus verschuift de door de zorgverzekeraar/ beroepsvereniging/overheid opgelegde extra taak naar de avond.

Randzaken die steeds meer hoofdzaken lijken te worden omdat je anders niet “voldoet” aan wat wordt opgelegd door de zorgverzekeraar. Afvinken van lijstjes die nodig zijn om een beter tarief te mogen vragen…..  Tarieven die dan nòg al jaren 75% van het werkelijke tarief zijn… Ze lopen al helemaal niet meer in de pas met steeds hogere eisen vooral op het gebied van bewijslast.

“Je moet er gewoon wat handiger in worden om te typen en intussen te luisteren!” Ja…. dat heb ik één keer geprobeerd… Toen ik opkeek, zat de patiënt verveeld en lichtelijk geïrriteerd naar buiten te staren. Ik was de zoveelste die dag die het scherm belangrijker vond! Met het schaamrood op de kaken schoof ik de laptop resoluut opzij, pakte “ouderwets papier en pen” en noteerde moeiteloos luisterend en aandacht gevend haar verhaal in korte kernwoorden. De patiënt voelde zich weer belangrijk en gehoord! De ergernis maakte plaats voor vertrouwen in mij als zorgverlener die samen met haar de klacht ging verhelpen.

Ik wil terug naar zoals het was….. waarin het enthousiasme van hulpverlener en hulpvrager naadloos in elkaar overgaat. Is dat vreemd? Terug naar de tijd dat hoge risico’s er niet voor zorgden dat mensen te laat of helemaal geen zorg meer vragen, terwijl ze dat wel nodig hebben. Dit laatste heb ik niet in de hand helaas. De ruimte die hierdoor in mijn planning is gekomen? Die besteed ik aan logopedische kwesties waarvoor geen vergoeding is. Zoals blogs schrijven om te informeren over dit mooie en zinvolle beroep! Ik wil over een tijdje mijn lange werkzame leven op een plezierige manier afsluiten. Is dat dan zo vreemd?

De nieuwe contracten worden weer aangeboden en de fantastische reclames verschijnen weer. Van jouw en mijn verzekeringsgeld! Ja ja…. “We zijn blij je dit contract te mogen aanbieden”. Maar…. eerst een kruisverhoor en bij elke ingevulde nee….jammer…geen contract! En dan… nou uh… toch maar weer knarsentandend gewoon weer tekenen bij het kruisje, toch? Ja… zo doe ik dat al járen!

Maar dan…. ineens is het genoeg! Ik heb dit beroep toch destijds gekozen omdat het in de kern gericht is op het meest menselijke wat we bezitten? Hulp bij het kunnen ( blijven) communiceren?

Wil ik dit nog? Ik broed al een tijdje op een plan om in een eigentijds jasje jouw hulpvraag samen met jou op te lossen. Zónder bemoeienis van de zorgverzekeraar en mèt het teruggevonden enthousiasme van weleer en een inmiddels behoorlijk pak ervaring. Daar hoort ook bij:

Vanaf 2019 géén contracten meer tekenen bij het kruisje! Vanaf 2019 gaat alles via de restitutiepolis.

Contractloze zorgverlening via restitutie. Wat houdt dat in?

  • Jíj houdt de regie wat betreft de keuze naar welk ziekenhuis of hulpverlener je gaat.
  • Ik besteed géén tijd aan het afvinken en invullen van lijstjes, want jij staat vanaf het eerste moment centraal, dus….
  • We komen meteen zoals vroeger bij je hulpvraag
  • Een logopedisch onderzoek begint als het kan al tijdens de eerste afspraak
  • Geen overbodige rompslomp, maar alle aandacht voor jou en voor datgene waarvoor je komt
  • De rekening gaat naar jou en jij betaalt mij rechtstreeks. Je dient de rekening bij je zorgverzekeraar in. Okay… in een aantal gevallen betekent dat een 70 of 80% vergoeding van de behandeling. Dan zit je dus níet bij de “goede verzekering”.
  • Je krijgt er wèl een logopedist voor terug die minimaal 30 minuten aandacht aan jóu besteedt

Terug naar efficiënte zorg vanaf de eerste minuut als je binnenkomt en…. ik zal het tarief niet 25 % verhogen naar het tarief waar ik eigenlijk volgens onafhankelijke onderzoeken recht op zou hebben. Dat was ik namelijk toch al jaren zo gewend. Het gaat bij mij om jóu èn …….. vooruit ook míjn werkplezier! Hopelijk ontmoeten we elkaar ook weer in 2019!

Wil je meer achtergrond informatie over mijn besluit? Een collega-logopedist formuleerde het als volgt:

https://www.linkedin.com/pulse/bye-zorgverzekeraars-bianca-bronsema-boels?fbclid=IwAR3Hp79glLM5P2RKd1kyz4cRgCWe9IUftZ1btql6bFnwaL88f6dMFxNRdho

Meer algemene informatie over restitutiepolis?

Google eens. Ik heb er willekeurig een paar voor je gevonden.  https://www.goedkopezorgverzekering2019.nl   https://www.vergelijkjezorgverzekering.nl 

Wil je meer lezen over de voordelen van een restitutiepolis? Volgende week lees je een waargebeurd verhaal in mijn volgende blog. Het zou jou of je op kamers wonende kind ook kunnen gebeuren!

Wil je reageren? dat kan! [email protected] of op mijn FB pagina!

Lees meer
slechthorendheid en de top 5 ergernissen.
By Silvia Linssen
In Gehoor/spraakafzien
31 oktober 2018

Slechthorend en de top 5 communicatie ergernissen tussen goed- en slechthorende mensen.

Slechthorend en de top 5 communicatie ergernissen tussen goed- en slechthorenden.

De top 5 ergernissen tijdens de communicatie met een goed horende. Het kwam even ter sprake in een verder vrolijke les spraakafzien. Dat “ze” steeds vergeten dat ik slechthorend ben. In cursussen spraakafzien hoor ik geregeld opmerkingen van deze strekking. Als goedhorende hulpverlener moet ik eerlijk bekennen dat ik het ook weleens vergeet.

Meer begrip voor elkaar krijgen, hoe doe je dat?

Met elkaar van gedachte wisselen. ”Horen en gehoord worden”.  Mijn eerste vraag werd gesteld aan de goedhorende mensen onder ons: Kun jíj je verplaatsen in je slechthorende gesprekspartner?
Stel: Jíj bent slechthorend, waar denk je dat je tegenaan loopt?
Geef jouw “top 5 ergernissen” in gesprekken met je goed horende omgeving.

Een aantal top 5 ergernissen in willekeurige volgorde:

  • Met stip op 1 volgens een reactie! Mensen die op de hoogte zijn van mijn slechte gehoor, wéten dat ik een hoortoestel draag. Geïrriteerd reageren als je regelmatig vraagt wat ze zeggen. Daar word ik heel onzeker van…..
  • Mompelen.
  • De spreker kijkt jou niet aan.
  • Niet echt articuleren, te snel praten.
  • Misschien te hard gaan schreeuwen, zodat iedereen eromheen opkijkt …
  • Wegkijken.
  • Ongeduldig worden.
  • Geïrriteerd omdat het gesprek wellicht anders loopt dan gedacht.
  • Je afsluiten in een groep, als je het gesprek niet kan volgen.
  • Aan bijv. een vriendin vragen hoe het met jou gaat, terwijl je erbij zit 😖
  • Meerdere mensen die tegelijkertijd iets zeggen lijkt me ook moeilijk voor hardhorenden.
  • Te veel mensen in 1 kamer. Zo lastig!!

Nu de top 5 communicatie ergernissen andersom.

De slechthorende mensen aan zet. Kun jíj je verplaatsen in je goed horende gesprekspartner? Stel jij bent góed horend: waar denk je dat je tegenaan loopt?
Geef jouw “top 5 ergernissen” in gesprekken met je slechthorende medemens.

Een aantal antwoorden in willekeurige volgorde.

  • Er van uitgaan dat mensen het expres doen of laks zijn, terwijl je het gewoon echt niet weet dat iemand slechthorend is.
  • Dat je zo luid moet praten .. bijna schreeuwen.
  • Lastige vraag. Ik kan zelf eigenlijk geen ergernissen bedenken.
  • Dat je je best moet doen om duidelijk te spreken wanneer je snel wilt praten omdat je haast hebt.
  • Continue herhalen, niet even iets kunnen fluisteren.
  • Tegen je praten op een toon dat ze denken dat je dom bent.

Het verplaatsen in elkaars top 5 communicatie ergernissen.

Het leek redelijk te lukken, maar …. hoe zou het toch komen dat die goed horenden het lijken te vergeten? Ik hoor dit zó vaak tijdens cursussen spraakafzien. Bij de dokter, KNO arts, partner, collega…. De ervaringen die daarbij worden genoemd, spreken voor zich. Het antwoord ligt voor mij voor de hand, maar is misschien iets te makkelijk? Want: Alle hoortoestellen zijn ook zo “ieniemienie klein” geworden. Al helemaal als ze “verstopt” zitten in een bril of onder het kapsel.

Zichtbaarheid een vloek of vooral een zegen? 

Onwillekeurig gaan mijn gedachten naar slechtziende/blinde medewerkers die ik wel eens ontmoet in Grave waar ik vrijdags kranten of tijdschriften inspreek. De man die een flink eind voor me liep met de blindenstok. Behendig ging de route via bushalte naar de oversteekplaats met een speciaal pad voor blinden en geluid van het oversteeklicht naar het gebouw. Hij stopte abrupt voorbij de schuifdeur. In de verte zag ik zijn obstakel. Nieuwe plafondtegels die de leverancier even midden in de entree had neergezet bij het laden en lossen. De receptioniste leek hem voor een valpartij te willen behoeden en schoot te hulp. Niet nodig bleek achteraf… Hij liep er bijna als vanzelfsprekend omheen. Zijn sterk ontwikkelde gehoor (hij is een fantastische geluidstechnicus) vertelde hem dat het anders klonk en zijn stok deed de rest.

Zichtbaarheid een zegen voor slechtzienden, ook voor slechthorenden?

De lieve labrador van een andere medewerker… “Liever niet aaien want het dier is aan het werk!” Iedereen weet het en de regel is heilig behalve als zijn baas het af en toe toelaat. Door de hond zie je van een afstand zijn visuele probleem. Iedereen houdt als vanzelfsprekend steeds op een respectvolle manier rekening met hem.

Waarom bestaat er een verschil in de zichtbaarheid van een auditieve handicap en een andere handicap?

Een tijdje terug las ik op een FB pagina van slechthorenden een discussie over het onderwerp zichtbaarheid van je slechthorendheid. Dit n.a.v. een vernederende opmerking van een onwetende mede weggebruiker. De meningen waren verdeeld en sommige reacties waren fel en emotioneel. Zowel bij de voor- als bij de tegenstanders van zichtbaar  slechthorend zijn. Het zette mij aan het denken, want rust er misschien een taboe op niet goed horen? Is het dragen van een hoortoestel dan niet te vergelijken met slechtziendheid (bril of blinde geleide hulpmiddelen), slecht ter been zijn (rollator, wandelstok of rolstoel)?

Wat denk jij? Hoe kunnen we het “vergeten” van de auditieve handicap voor alle partijen oplossen? Reacties zijn welkom op de FB pagina of via mijn e-mail [email protected]

Wil je meer blogs over dit onderwerp lezen? https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/hoe-leer-je-klankproevend-van-aa-tot-p-bij-slechthorendheid/

Wil je meer lezen over slechthorendheid, spraakafzien of zoek je een gespecialiseerde logopedist in je woonplaats? https://www.ggmd.nl/

 

 

 

 

 

 

Lees meer
Eerst een logopedisch onderzoek voordat de diagnose EED wordt gesteld.
By Silvia Linssen
In Dyslexie en Taal
23 oktober 2018

Een diagnose dyslexie maar eerst verplicht een logopedisch onderzoek

 

Waarom een uitgebreid logopedisch taalonderzoek vóór de diagnose EED?

In de blog van vorige week  https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/dyslexiebehandelingen-volgens-een-methode-of-juist-niet/  kwam het al even ter sprake.  De noodzaak van eerst een logopedisch taalonderzoek bij basisschoolkinderen voor men de diagnose EED stelt. In mijn blogs kies ik het liefst voorbeelden uit mijn praktijk. Omwille van de privacy is de naam verzonnen.

Hier volgt één van de ervaringen uit mijn praktijk:

De ouders van Jorien meldden haar aan vanwege een hardnekkige spreekstoornis. Zij was 10 jaar. Ze mompelde, sprak snel en was vaak onverstaanbaar. Beurten in de klas vond ze vreselijk. Jorien zat overduidelijk “niet lekker in haar vel”. “Oh ja, zij had al een heel dyslexie behandeltraject bij een groot erkend bureau gehad”. Dit deelden de ouders terloops mee. Zij was nu echt uitbehandeld aldus het bureau en kon op eigen benen staan. Volgens het dyslexieonderzoek dat volgde na de aanmelding bij het grote bureau stond het volgende: Er zijn geen (ernstige) problemen op het gebied van de taalvaardigheid. Zij vindt het echter nog steeds moeilijk om te verwoorden wat zij bedoelt.  De gestelde diagnose: Ernstige Enkelvoudige Dyslexie (EED).

Wat betekent een diagnose EED in de praktijk?

Zo’n diagnose betekent dat er geen andere onderliggende problemen zijn. Dat kunnen logopedische problemen, een ( aan) autisme (verwante stoornis) of een concentratiestoornis zoals AD(H)D zijn.  Alléén met een EED kom je mogelijk in aanmerking voor een (vergoede) dyslexiebehandelingstraject. In die periode meestal vergoed door de zorgverzekeraar. Grote onderzoeksbureaus hadden hiervoor vaak een contract afgesloten met zorgverzekeraars. Na een behandeltraject van een aantal lessen stopt de betaling door de zorgverzekering. Vaak verlaten kinderen dan deze onderzoek/hulpverlenende instanties want ze zijn “uitbehandeld”.  Zo ook bij Jorien.

Uitbehandeld en probleem is opgelost?

Op school zagen ze haar  echter “steeds kleiner worden”. De terugval was er op het gebied van lezen en schrijven, maar ook op sociaal-emotioneel gebied ging het niet goed. De leerkracht adviseerde de ouders om haar eens te laten onderzoeken. Ze dacht in de richting van autisme of aan autisme verwante stoornissen.  De ouders vonden dit advies erg voorbarig. Ze wilden eerst een oordeel over de verstaanbaarheid.

Standaard eerst logopedisch onderzoek aanvragen voor het dyslexie onderzoek traject!

Jammer dat veel scholen nog steeds niet standaard eerst een logopedisch onderzoek aanvragen voordat de diagnose EED wordt gesteld. De afspraak was intussen gemaakt met ouders en hun dochter. Luisteren naar het verhaal van haar emotionele bezorgde moeder. Zó startten de eerste afspraken. Veel bezorgdheid en verdriet kwam er tevoorschijn. Haar moeder kréég die tijd! Intussen zag ik een faalangstig, hulpeloos en ongelukkig meisje. Hulpeloos in haar pogingen om met de hele situatie om te gaan. Hulpeloosheid bij het verwoorden van háár gedachte en gevoelens.

Een uitgebreid logopedische taal- en spraakonderzoek.

Het contrast in de diagnose met de conclusie uit het eindrapport van het grote door de zorgverzekering erkende bureau kon niet groter zijn. Vooral op het gebied van verwoorden was er een grote uitval. Dat was er nog meer  als er maar de geringste tijddruk ontstond. Er waren veel problemen rond het vinden van de juiste woorden. In de uitspraak van woorden werden veel meerlettergrepige woorden ingekort. Om een voorbeeld te geven: Televisie is tevisie en ook zinsdelen worden ineengeschoven. Het in elkaar schuiven van woorden heeft al invloed op de schrijfwijze.

De logopedische diagnose.

Hoezo was er geen logopedisch onderliggend probleem? Alle logopedische scores en observaties samen wezen in de richting van een broddelaar. Om je een indruk te geven: Een voorbeeld van een broddelaar was een van onze vroegere premiers. Hij had het altijd had over “koonke fmilie” in plaats van koninklijke familie.  Een van zijn ministers souffleerde ooit zichtbaar bij een heikel onderwerp in een debat. Ook  improviseren lukt niet goed als je spreekt als een broddelaar.

Wat als…..?

“Als hadden komt, is hebben te laat” luidt een gezegde. Maar toch…. wat als:

  1. een bureau dat het dyslexieonderzoek doet eens standaard niet daaropvolgend zou mogen behandelen?
  2. er nog vóór er een dyslexieonderzoek wordt gedaan éérst een logopedisch onderzoek wordt gedaan?
  3. een EED eens niet meer als voorwaarde wordt gesteld om voor vergoeding in aanmerking te komen?
  4. maar ook… wat als die logopediescreening in het basisonderwijs nou eens niet was wegbezuinigd?
  5. er een grote wisselwerking zou zijn tussen de geconstateerde dyslexie en het broddelen?
  6. het misschien wel helemaal geen dyslexie is?

Jaren later …..                                                                                                                                           

Broddelen is een moeilijk en hardnekkig te behandelen klacht. Zeker als de diagnose niet of laat wordt onderkend. Inprenting en automatisering zijn moeilijk. Iemand met dyslexie maar óók een broddelaar vindt dit moeilijk. Gelukkig voor deze Jorien heeft zij liefdevolle ondersteunende ouders. Zij gaan voor haar door het vuur. Ze groeiden in de jaren mee met hun kind, maar dan vooral in de kritische gesprekken op school. Samen met hen is aandacht besteed aan het broddelen en nu vooral aan de dyslexie. Ook nu is het vaak een wisselwerking en vraag ik me soms af wat bij de diagnose broddelen hoort en wat puur dyslexie is.

Diagnose Ernstige Enkelvoudige Dyslexie? Wat denk jij? Is er misschien niet veel vaker ook sprake van een andere klacht en beïnvloeden ze elkaar?

Reageren mag! Op FB of via een persoonlijk bericht via [email protected]

 

 

 

Lees meer
Dyslexie behandelen met een methode of juist niet?
By Silvia Linssen
In Dyslexie en Taal
16 oktober 2018

Dyslexiebehandelingen volgens een methode of juist niet?

Methodes of niet bij dyslexiebehandelingen? 

Dyslexie behandel je toch volgens methode… ? Dus… aanbod gericht, was het resolute commentaar!   Ik hoor zó vaak de vraag: “Welke methóde gebruik jij?”  “Ken je déze methode al?” of… “De schóól gebruikt deze methode en vraagt of jij dat ook wilt doen.” Als logopedist met een dyslexiespecialisatie voelde ik me vaak in de verdediging gedrukt. Ik moest bijna “bekennen” dat ik die methodes niet gebruikte. “Welke dan wel?” was natuurlijk meteen de volgende vraag. Daarover later meer.

Aanbodgericht werken met kant-en-klare dyslexieprogramma’s

Het was één van de vele aanbod (methode) gerichte dyslexiebehandelaars. Op een onderwijsbeurs al weer enkele jaren geleden….  Ze hadden een stand ingericht tegenover de NVLF (  Nederlandse Vereniging voor Logopedie en Foniatrie).  Als logopedist/dyslexiespecialist ging ik ook bij de overburen een kijkje nemen. Trots, zelfbewust en overtuigd van hún beste product op de markt om mensen met dyslexie te begeleiden. Het waren mooie programma’s met een professioneel bijbehorend verkooppraatje.

Vraaggericht werken bij de unieke dyslexieproblematiek

Aanbod gerichte producten met natuurlijk een flinke aankoopprijs. Wat denk je? Ze waren namelijk allemaal goed uitgedacht….! Het lag er vol van.  Verderop hetzelfde verhaal met weer een ánder fantastisch programma! In discussie gaan over het verschil tussen aanbod en vraaggericht werken? Nee, de overtuiging was te groot van het eigen gelijk. En…. eerlijk gezegd aan míjn kant óók. Maar dan wat betreft het vraaggericht werken. Want…. er bestáát volgens mij geen standaard dyslexieprobleem en dus ook géén standaard dyslexieprogramma.

Begeleiding aanpassen aan de hulpvrager 

In het tijdschrift Balans kun je veel artikelen over dyslexie lezen. Dit onderwerp kwam een poosje later ter sprake. (Voor diegenen die het willen nakijken. Even terugzoeken in het september/oktober nummer van 2015!)  “Allerlei factoren hebben invloed op dyslexie en dit leidt ertoe dat de aanpak (steeds meer) aan het individu moet worden aangepast”. Steeds meer? Maar….. dat deed en doe ik toch altijd al, zonder “dè methode?”

“Op maat dyslexiebegeleiding”

Als paramedicus/dyslexiespecialist weet ik niet beter.  Als hulpverlener pas ík me aan en houd ik rekening met de hulpvrager en niet andersom! Dat betekent géén “voorgekauwde” aanbodgerichte behandeling. Zó uit de kast door en voor iedereen te gebruiken. Dit is behalve scholing mijn professionele achtergrond: goed luisteren, observeren, afstemmen en gezamenlijk bereiken we een “aan de vraag aangepaste dyslexie behandeling.”  Het betekent dat ík als hulpverlener me steeds aanpas en oog heb voor (lees) interesses. Gebruikmakend van de informatie van ouders, persoon in kwestie en van alle onderzoeken en daar een “op maat dyslexiebegeleiding” bij zoeken. Het voelde als een erkenning. In Balans (een magazine o.a. over dyslexie) een artikel hierover te zien! Eigenlijk werd met die uitspraak tussen de regels iets gezegd. Die mooie kant- en- klare programma’s sluiten niet aan bij het individu met de specifieke zorgvraag!

Is er dan helemaal géén dyslexieprotocol is? Ja, die is er wèl, want volgens het neutrale protocol vindt er éérst een nauwgezet onderzoek plaats.

Bij basisschoolleerlingen een vermoeden van dyslexie? Begin altijd met een uitgebreide logopedische taaltest. Afgenomen door een logopedist om een onderliggende taalstoornis uit te sluiten. Samen met de schoolgegevens en de informatie van de ouders vormen ze de basis voor verder onderzoek. Dit gebeurt bij voorkeur bij een onafhankelijk in dyslexie gespecialiseerd bureau. Dit bureau komt met conclusies en adviezen. Daarna start een eventuele dyslexiebehandeling elders.

Bij middelbare scholieren een vermoeden van dyslexie? Begin op zijn minst met een afname van een dictee op het schoolniveau type. Maak ook een opname van een paar bladzijde lezen en analyseer nadien de wijze van lezen. Samen met de schoolgegevens en de informatie van de ouders vormen ze de basis. De basis voor een uitgebreid onderzoek bij een onafhankelijk in dyslexie gespecialiseerd bureau. Ook nu komt het bureau met conclusies en adviezen.  Daarna start een eventuele dyslexiebehandeling elders.

Een ónafhankelijk bureau dat zich alléén bezighoudt met onderzoek, diagnostiek en advies rond dyslexie? Ja, want een slager keurt toch ook niet het eigen vlees?

Wil je meer blogs lezen over dit onderwerp?                                                                                    https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/wanneer-is-spelling-belangrijk-dyslexie/

Interesse in het magazine Balans? https://www.balansdigitaal.nl/kennis/diagnose-dyslexie/

Lees meer
Invloed van duimen of speen op spraak en gebit
By Silvia Linssen
In Logopedie/divers
8 oktober 2018

De invloed van duimen of een speentje op de gebitsontwikkeling en de spraak.

De invloed van het duimen of een speentje op de spraak en gebitsontwikkeling. In mijn blog is duimen of een speen een vloek of een zegen?  https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/duimen-of-een-speen-slecht-voor-de-taalontwikkeling/   was er aandacht voor de mogelijke gevolgen voor de taalontwikkeling. Deze week de aandacht voor de tongligging en de invloed op de gebitstand, de spraak in het algemeen en de uitspraak. Kortom de verstaanbaarheid.

Met de volgende twee voorbeelden een korte indruk van het werk van de logopedist rond verkeerde mond- en tonggewoonte en de gevolgen voor de spraak.

Voorbeeld 1: Jorg van 3 jaar slappe mond- en tongmotoriek.                                                             

Een paar maanden geleden werd ik gebeld door een moeder met de vraag of ik eens naar haar zoontje van 3 wilde kijken. “Het lijkt erop of hij gaat lispelen. Ben ik te vroeg of kun je er al iets aan doen?” Een paar dagen daarna kwam een wat verlegen jongetje binnen. Praten?  Ja thuis wel, maar niet bij die vreemde mevrouw! Terwijl moeder en ik samen de vragenlijst invulden, speelde hij met wat speelgoed en zag ik een open mondje en een lage tongligging.

Hij had dorst. Kwam dat even goed uit!  Zo kreeg ik ook een indruk hoe hij de bekerrand op zijn tong legde en bij het slikken een soort “speldenkussen kinnetje” maakte. Geen woord gezegd en toch veel informatie gegeven! Een echt officieel onderzoek zoals het protocol eigenlijk voorschrijft, is bij deze leeftijdsgroep niet altijd mogelijk en wenselijk. Dat wil niet zeggen dat je dan geen adviezen en aanpassingen rond het eten en drinken kunt geven. “In stand houdende factoren” kunnen zo al worden afgeleerd. De kans is hierdoor groot dat deze jongen niet gaat lispelen en de stand van het gebit zich op de juiste manier verder ontwikkelt. Met de juiste tongligging en een consequente toepassing van de gegeven adviezen kunnen zijn ouders het lispelen voorkomen.

Voorbeeld 2:  Anne van 5 jaar                                                                                                                         

Een telefoontje van een moeder met een dochter van 5 die lispelt ( de tong komt bij de s en z onder andere tussen de voortanden naar buiten). Ze is daarom niet altijd goed verstaanbaar en ze vindt dat zelf heel vervelend. Ze komen binnen. Een dametje van 5 en al erg bijdehand! Ze kan haar mondje al goed roeren en is voor haar leeftijd behoorlijk ad rem. Helaas voor haar…. Leeftijdgenootjes die het niet van haar kunnen winnen, plagen haar dan met het lispelen, de voortanden die al wat naar voren staan en met het duimen.

Duimen! …. de alarmbellen gaan bij mij rinkelen. Eén van de twee die invloed hebben op spraak en gebit! Mag ik je duimen eens zien?”, vraag ik haar. Feilloos wijs ik haar aan welke duim favoriet is. Ze is zeer verbaasd dat ik dat weet, want ze had nog helemaal niet geduimd…. De afspraak eindigde met een duimkaart met opdrachten om eerst een maand het duimen af te leren. Is ze daartoe in staat en duimt ze niet meer? Dan pas heeft logopedie zin om het lispelen af te leren. “En haar gebit?”, vraagt haar moeder. Gelukkig is dit nog haar melkgebit, maar zelfs al was dat niet het geval dan is de kans groot dat dankzij OMFT veel herstel van de gebitsstand mogelijk is.  Niet iedereen van 5 jaar kan zo consequent en gedisciplineerd met deze therapie aan de slag. In zo’n situatie kun je beter een paar jaar wachten. Geholpen door haar gemotiveerde moeder lukte het deze gemotiveerde kleuter wèl!

Veranderende inzichten dankzij OMFT,  waardoor afwachten tot na het wisselen niet noodzakelijk is. Sinds een jaar of 20 is het tijdstip voor de behandeling van lispelen niet langer een kwestie van vooral wachten tot na de tanden wisselperiode. Dit heeft alles te maken met andere inzichten en therapieën zoals OMFT (oro-myofunctionele therapie).

Over dit onderwerp kun je meer lezen in de blog                                                                                https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/logopedie-en-of-…n-welke-volgorde/

Wil je meer informatie of de folder over OMFT ontvangen? Stuur me dan een berichtje op [email protected]

Om privacy redenen zijn de namen van de kinderen verzonnen!

Lees meer
By Silvia Linssen
In Dyslexie en Taal
1 oktober 2018

Welke invloed heeft voorlezen op de taal en de woordenschat?

Voorlezen beïnvloedt de woordenschat!
Vriendschap, een mooier thema is er niet voor de kinderboekenweek!

Hoelang heeft voorlezen dan invloed op zijn taal en zijn woordenschat? Was de wedervraag van moeder op mijn vraag: “Blijf je je kind voorlezen?” “Als ze leren lezen in groep 3 hoef ik toch niet meer vóór te lezen?” Telkens weer stel ik de vraag of ouders nog voorlezen. Vooral aan ouders die met hun zoon of dochter bij mij voor hun spraak- en/of taalontwikkeling komen. Te vaak komt het verbaasde antwoord dat hij of zij nu toch zèlf leest!

Haar zoon was op advies van de kleuterjuf door de huisarts verwezen. Reden: een te kleine woordenschat, woord vindings problemen, kortom “hij kon zijn ei niet kwijt en gebruikte dan maar uit onmacht zijn vuistjes”, vertelde de juf. Ze zag in de klas vaak onmacht, frustratie en verdriet bij dit mannetje.

In de passieve woordenschat test zaten ook een paar “technische” plaatjes. Die herkende hij nou net weer wèl! Op mijn verraste vraag hoe hij die woorden kende, vertelde hij trots over het beroep van papa. Hij werd later óók fietsenmaker en nu mocht hij al vaak helpen in de werkplaats achter de fietsenwinkel.

“Voorlezen? Jee, wanneer dan?” Daar hadden zijn ouders met hun bedrijf geen tijd voor. Gepraat werd er des te meer…… over van alles wat met fietsen te maken had!

Woordenschat en taal verrijken via het voorlezen. Het is een andere taal dan de gesproken taal. Vaak ook met iets langere zinnen dan wat je in je gesprekken je kind aanbiedt. Wat je eraan hebt in je latere leven, het verrijken van je fantasie en inlevingsvermogen….  Er zijn veel voordelen op te noemen. Je woordenschat en zinsbouw vergroten kan natuurlijk ook later als je zèlf leest….

Àls jezelf leest! “Jong geleerd is oud gedaan”, luidt het spreekwoord. Je moet er dan wel mee in aanraking komen. Je ouders, de juf zien lézen en zíen dat ze daarvan genieten! Dat nodigt uit en is heel stimulerend om zelf ook te gaan lezen.

De inhaalslag maken en kinderen met een taalvoorsprong voorbij gaan. Ik zie het regelmatig gebeuren. Kinderen van talige ouders die te vroeg stoppen met het voorlezen en zo die voorsprong in een snel tempo laten verdwijnen.

Die voorsprong in taal en woordenschat verdampt helemaal als hun kind dyslectisch blijkt te zijn. Sterker nog…. ze worden door lezende kinderen met een oorspronkelijke taalachterstand uiteindelijk voorbij gegaan. Het taalniveau van het technisch lezen is minder rijk en stimulerend dan hun spreekniveau op dat moment. Ze zijn nog in de léren lezen fase en lopen nu zonder aanmoediging vast. Hoe beter je iets beheerst, hoe leuker het wordt en dat geldt óók en vooral voor lezen! Pas vanaf een bepaald niveau léér je nieuwe woorden en verrijk je je kennis door te lezen. Je bent van lézen leren in het stadium van leren door te lezen gekomen!

Blíjven voorlezen minimaal tot groep 7 of nog langer als je kind dyslectisch is of het gewoon leuk vindt. Zo voorkom je de verdamping van de voorsprong die je als kleuter had opgebouwd. Zo stimuleer je ook bij kinderen met dyslexie de woordenschat, de taal, de fantasie en het inlevingsvermogen.

Aan leuke en nieuwe boeken geen gebrek! Ook deze kinderboekenweek die in het thema staat van vriendschap!

Míjn favoriete klassieker was en ís nog steeds het tijdloze boek Pluk van de Petteflet. Als je benieuwd bent met wie je allemaal bevriend kunt worden, moet je beslist dit boek (voor)lezen!

Wil je meer weten over de kinderboekenweek?

Veel inspiratie kun je vinden op o.a.

https://www.kinderboekenweek.nl/

https://www.rianvisser.nl/kinderboekenweek/

Ben je benieuwd naar mijn andere blogs over taal en woordenschat?

https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/vergroot-woordenschat-en-stimuleer-kleutertaal-in-vakantietijd/

 

Lees meer
Lees meer

Testimonials