“Mis je je werk, eigenlijk?” We waren mijn ‘logopedische’ kasten aan het inspecteren. Met nog een aantal jaren te gaan, was ze op zoek naar ander therapiemateriaal. Om ook vanuit die hoek haar werkplezier te behouden. Bij elk voor haar doelgroep geschikt spelmateriaal kwam met de herinnering automatisch mijn persoonlijke handleiding. Het voelde onwennig om materiaal waarmee ik bij zoveel kinderen op een speelse manier de taalontwikkeling op gang bracht en die ik vervolgens ‘leeftijdsconform’ zag verdwijnen, uitgestald te zien.

De meerwaarde van werkplezier voor goede resultaten

Tegelijkertijd gaf het een goed gevoel. Goed, uitnodigend spelmateriaal weggeven aan een dierbare, loyale collega om haar werkplezier te vergroten. Werkplezier dat ongetwijfeld zijn uitwerking niet mist richting de aan haar toevertrouwde kinderen met allerhande logopedische klachten.

Mis jij het logopedische werk?

Nadat we haar ‘nieuwe’ aanwinsten zorgvuldig in tassen in haar auto hadden geladen, ging het gesprek verder bij een kop koffie.
Omdat ze geen antwoord had gekregen op die eerste vraag, kwam ze erop terug.
“Missen?” Ik dacht na. Mmm, wat mis ik echt sinds ik het roer omgooide en geen contracten meer tekende?
Ja, ik mis het logopedische werk dat ik tientallen jaren met hart en ziel heb gedaan.
De variatie in logopedische klachten en de diversiteit van mensen, groot en klein met hun zorgvraag.
Het me verdiepen in nieuw vakinhoudelijke ontwikkelingen en de contacten met collega’s die net als ik tegen de stroom ingingen van de marktwerking in de gezondheidszorg. Ook zij weigerden om zich als concurrent te gedragen en kregen soms de deksel op hun neus van die concollega’s. Bah, alleen al dat woord!

De waarde van collegialiteit in elk beroep

Hoe waardevol is die warme collegiale band om samen verder te groeien en elkaar inspirerend steeds betere zorg te bieden?
Precies zoals ik het me voorstelde toen ik ooit besloot voor dit beroep te kiezen.
Nee, het beroep en de collegiale collega’s hebben me nooit teleurgesteld.

Verwachte steun van je beroepsvereniging die uitblijft

De houding van mijn beroepsvereniging daarentegen wél met alle beleidsregels die samen met de zorgverzekeraars werden bedacht, opgetuigd en vervolgens werden opgelegd. Ben ik naïef als ik juist van mijn beroepsvereniging steun verwacht? Een beroepsvereniging die de beleidsregels eens achterwege laat en zich vooral inzet om onze veelzijdigheid en waarde voor de maatschappij te belichten?Onze tarieven voor een gezonde praktijkvoering beter behartigt?

Vrijwillige bijscholing uit beroepsinteresse of opgedrongen voor ‘puntjes’

Weet je, het is een wereld van verschil als je steeds weer uit liefde en interesse voor je vak en vanuit de wens om je zorgvrager zo goed mogelijk te helpen, een bijscholing doet. Het voelt verstikkend als puntjes en strakke richtlijnen je in een keurslijf proppen. Als controlerende, goed verdienende instanties, opgetuigd op basis van wantrouwen jouw initiatieven langs een maatlat leggen …
Nee, het beroep is allang niet meer dat beroep waarvoor ik koos. Ik vrees dat dit voor veel mensen in de gezondheidszorg geldt. Toen ik in 2019 besloot dat voor mij de maat vol was, werd het alleen nog maar erger als ik mijn collega mag geloven.

Een andere weg om onze logopedische waarde te promoten 

Ja, ik mis logopedie zoals het ooit was met de vanzelfsprekende autonomie, de collegialiteit en zonder de alom geprezen marktwerking die volledig de plank missloeg, maar tot nu toe weigeren de verantwoordelijken om dat toe te geven.
Daarom zie je mij nu veel op LinkedIn om met al die andere miskende, hardwerkende zorgverleners ons verhaal te laten horen.
Hopend op beter tijden, want de eerste lijn gezondheidszorg wordt stilletjes verder ontmanteld, zonder te kijken naar waar de werkelijke onnodige kosten zitten.

Dankzij de veelzijdigheid van logopedie

Ik koos een andere weg, niet altijd gemakkelijk en ja mijn boek zou  veel meer moeten worden gelezen. Waarom? Omdat ik als logopedist met specialisatie dyslexie een warm kloppend hart heb voor al die kinderen met dyslexie die nog steeds onvoldoende/niet worden gezien. Kinderen die levensgeluk inleveren in de periode waarin je leven zorgeloos zou moeten zijn. Kinderen voor wie veel logopedisten het verschil kunnen maken! Zo vervang ik mijn logopedische loopbaan voor een andere zinvolle invulling, want de maat is vol, in ieder geval voor mij!

Belangstelling voor mijn boek?
Dyslexie en onderwijs: op zoek naar jouw puzzelstuk – Gelijke behandeling leidt niet tot gelijke kansen!
Onder andere te bestellen bij Boekscout bestel hier 
Of met dit ISBN: 978-94-646-8370-7 in elke (digitale) boekhandel!

Meer over logopedie?
https://www.logopedie-dyslexie-silvia-linssen.nl/de-passende-pleister-voor-jouw-dyslexiewond/